หนุ่มน้อย.
เคยนั่งกันต่อกลอนสุนทรหวาน
สานกลอนกานท์ผ่านอารมณ์ประสมศิลป์
อ้อนคำพ้อทอถ้อยร้อยไพลิน
ได้ยลยินรักทางไกลใต้ฟ้าคราม
เคยแหววหวานกานท์กลอนสุนทรถ้อย
ร่วมเรียงร้อยสร้อยภาษาอุราหวาม
กานท์กรองทอคำต่อคำล้ำงดงาม
จิตคล้อยตามจินตนาผ่านฟ้าไกล
ในคืนค่ำดาวต่ำช่างเหน็บหนาว
แหงนมองดาวเศร้าจิตคิดฝันใฝ่
คะนึงถึงดวงกมลคนอยู่ไกล
อยากมาให้ต่อกลอนออดอ้อนกัน
รู้ไหมหนออุราว้าเหว่หนัก
สุดห้ามหักกมลจนไข้ครั่น
เคยนั่งอยู่หน้าจอต่อล้อกัน
ข้ามคืนพลันเศร้าสร้อยคนเหงาคอย
เมื่อไหร่คุณจะกลับมาสักคราหนอ
คนที่นี่นั่งรอด้วยเหงาหงอย
จนหมู่เมฆคล้อยเคลื่อนดาวเดือนลอย
เฝ้านั่งคอยคนไกลอยู่มิรู้นาน
เคยน