เฟื่องฟ้าลาโรยร่วง น้อยนักหน่วงถ่วงทับถม ปลิดปลิวริ้วรอยลม กิ่งแกว่งไกวใบโบกเบา นานับกลับเกลื่อนกล่น ทบท่วมท้นชนช้ำเฉา คืนค่ำน้ำแนบเนา แทรกซึมซับปรับเปลี่ยนปลาย สดใสไร้รอยเหลือ ยางใยเยื่อเกื้อกลับกลาย เปื่อยยุ่ยรุ่ยลืมลาย คืนเค้าโครงโยงยากเย็น ปราดเปรื่องเลื่องลือหล้า แค่ไขว่คว้าหาหนเห็น สูงสุดมนุษย์เป็น บทสุดท้ายคล้ายเฟื่องฟ้า ..
13778
15
0
หน้าส่วนตัว
