พิมญดา
นับแต่นี้เหลือเพียงริ้วรอยฝัน
เคยมีกันและกันพลันห่างหาย
ฝากสัญญาเอาไว้ใยกลับกลาย
สิ่งที่หมายคือคำลวงถ่วงใจตรม
คงไม่เหลือแววหวังที่พังพาบ
น้ำตาอาบเจ็บแสบนักรักขื่นขม
เหมือนแก้วแตกสลายพ่ายอารมณ์
นอนระทมจมความเศร้าร้าววิญญาณ
คนที่หวังจะอิงแอบแนบกายอุ่น
ร่วมลงทุนชีวิตรักถักใยหวาน
ครองรักคู่อยู่กันมั่นยืนนาน
รักไม่ผ่านปาดน้ำตาทั้งอาลัย
เจ็บเอ๋ยเจ็บก็ขอเก็บใจรักษา
เพียงสัจจะวาจาที่เหลวไหล
ขอปลีกตัวไปนอนเยียวยาใจ
คนเคยใกล้ต่อนี้ไปหายไปพลัน
ขึ้นต้นด้วยไมตรีที่อ่อนหวาน
สุดท้ายใยทรมานปานอาสัญ
ใจเอ๋ยใจทนเอาหน่อยก็แล้วกัน
เจ็บนับเดือนนับวันมันให้ชิน
1326
5
0
หน้าส่วนตัว
