ฉันกับคำลา รู้ไหมว่าเป็นนามของความเหมือน ไม่แตกต่างวันนี้หรือปีเดือน ต้องคล้อยเคลื่อนมุ่งหน้าสู่ฟ้าไกล น้ำตากับความเหงา เป็นเพื่อนเก่าปะปนกับหม่นไหม้ เฝ้ารอคอยเรียกหาอย่างอาลัย จะกลับไปคืนฝันนิรันดร ตรงเส้นขอบฟ้า ฝากรักมาผูกขวัญเหมือนวันก่อน ฝากคิดถึงกล่อมเกลายามเข้านอน ฝากหัวใจอ่อนอ่อนไว้อ้อนเธอ ในวันที่เหนื่อยล้า บนขอบฟ้ามีฉันตรงนั้นเสมอ แม้มืดมนเพียงใดจะได้เจอ เพราะน้ำตาที่เอ่อให้เธอแล้ว
1490
5
0
หน้าส่วนตัว
