ท่องกวี
คำคืนนี้ไม่มีแม้สีแสง
ของเดือนแล้งน้ำใจมาให้เห็น
มีแต่เมฆความหลังปิดบังเลน
ดาวลำเค็ญมืดมิดทุกทิศทาง
เมื่อเธอร่างเหตุผลอับจนรัก
เรามิจักอยู่ร่วมกำกวมอ้าง
ฝืนยิ้มสู้แสแสร้งแกล้งปล่อยวาง
ซ่อนรักร่มอับปางจมกลางใจ
คืนนี้ไม่มีเดือนเหมือนก่อนเก่า
เหลือแต่เงารักหลอนดาวนอนไข้
ภาพเธอยืนตรงนั้นหันมองไป
รู้สึกได้ไออุ่นคนคุ้นเคย
หมอนนุ่มเกยคอหนุนยังอุ่นอยู่
เสื้อในตู้ตัวเก่าเจ้าเอื้อนเอ่ย
ให้พี่เก็บรักษาอย่าทิ้งเลย
คล้ายจะเปรยเงื่อนงำว่าทำไม
เดือนจากไปไกลลับดาวอับแสง
หมดเรียวแรงอ่อนล้าน้ำตาไหล
เพราะเธอคือความหวังพลังใจ
เหนื่อยมากไหมคอยถามทุกยามมา
เดือนจากลานานแล้วไร้แววหวน
916
1
0
หน้าส่วนตัว
