คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
วันนี้ที่เราสองต้องลาไกล
ฟ้าสดใส เป็นฟ้าดีที่มันกว้าง
ไม่หวั่นเลยไกลแค่ไหน แค่ไกลทาง
หากต้องไกลกันบ้างก็วางใจ
วางใจไว้ตรงไหนใจก็อุ่น
เก็บความกรุ่นบรรยากาศตอนเราใกล้
เป็นที่ตั้ง รังนอนตอนต้องไกล
ไม่หวั่นไหว ฝันยังงามเมื่อยามนอน
วางใจไว้ในวันชื่นและคืนสุข
ยังปลอบปลุกได้ทุกทีที่ใจอ่อน
วางใจไว้ให้ห่างว่างอาวรณ์
เก็บไว้ก่อนตอนไกล ไว้ใจวาง
เดินคนเดียวดูบ้างสักบางครั้ง
ไม่เหนี่ยวรั้งอารมณ์ใดในวันว่าง
เหมือนว่ามีเธอร่วมไปในเส้นทาง
ไม่อ้างว้างแม้เดินเดี่ยวไม่เปลี่ยวใด
ที่วางใจใช่แต่แค่ว่าวาง
ในวันที่อ้างว้างอาจหวั่นไหว
ให้เอา