หอบเอาความเดียวดายสุดปลายปีก บินเลาะหลีกเรื่อยมาในป่ากว้าง ค่ำคืนนี้ยังคงบินหลงทาง ทนอ้างว้างเหว่ว้าอีกราตรี ฟ้าค่ำแล้วยังบินร่อนไร้คอนจับ ใครจะรับปลอบใจบ้างไหมนี่ นกขมิ้นบินหลงกลางพงพี ยังไม่มีตรงไหนใครเมตตา บินไปเกาะกิ่งไหนเขาไล่ส่ง เหมือนเจาะจงเกลียดชังเราทั้งป่า นกขมิ้นบินร่อนสัญจรมา ทนอ่อนล้าอีกหน่อยคอยน้ำใจ เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อน เจ้าจะร่อนพักลงที่ตรงไหน นกขมิ้นบินคว้างอยู่กลางไพร แอบร้องไห้เมื่อไม่มีที่ให้นอน
3629
5
0
หน้าส่วนตัว
