หมอกจาง
มีดาวแออัดอยู่สักล้านดวง
มีดอกไม้ล้านพวงส่งกลิ่นหวาน
มีความฝันนิ่งอยู่มาเนิ่นนาน
มีความหวังในอาการของรอคอย
สุกใสจนเปล่งแสง
สุกสว่างกว่าหมื่นแรงแห่งหิ่งห้อย
ใสยิ่งกว่าน้ำค้างบนยอดดอย
สวยกว่ารสหมื่นร้อยบทกวี
ดวงตาของเด็กน้อย
เจ้าฝากร่องรอยไว้ที่นี่
ประทับลงตรงกลางใจดวงนี้
ยามสบตาพาทีอย่างเงียบงัน
เรามีบทสนทนาในอากาศ
เธอวาดฉันวาดเราวาดฝัน
เราเขียนคำถ้อยนับร้อยพัน
ภายใต้ความนิ่งงันและเงียบงาม
ดวงตาของเด็กน้อย
คือความฝันที่รอคอยสะพานข้าม
คือพรุ่งนี้ที่มีไว้เพื่อไต่ตาม
คือคำตอบของโมงยามอันย่ำเย็น