มิอาจยั้งหยุดสวาทที่คาดคั้น กระทั่งวันฟ้าสิ้นธรณินทร์ถม ม่านฟ้ามิดปิดฟากพรากภิรมย์ มิอาจจมอารมณ์รักสักคราวครา กระนั้นหรือกับใจภักดิ์สลักซึ้ง ที่ประหนึ่งถวายใจไร้เดียงสา เป็นเช่นไพร่กระฏุมพีที่บูชา กระนั้นหนายังด้อยค่าธุลีดิน แค่กำเนิดเกิดกายไร้สิ้นทรัพย์ ถูกถมทับถ้อยทรามเจ้าหยามหมิ่น กระไรนักหรือหนอลออจินต์ สักหยดรินพอกำซาบอาบห้วงทรวง หรือเกิดกายหมายดับกับต่ำต้อย มิอาจสอยหยาดฟ้ามาห่วงหวง กระไรหรือหากความรักผู้ทั้งปวง จะอาจล่วงพ้นภวังค์ฝั่งน้ำใจ... ...แบบว่า...
924
8
0
หน้าส่วนตัว
