กระต่ายใต้เงาจันทร์
แม่ไม่เคยสักครั้งได้กอดลูก
แม้พันผูกรักใคร่ปรารถนา
แม่รักลูกปานดวงใจดั่งดวงตา
มอบความอบอุ่นมาทุกครั้งคราว
แม่เหน็ดเหนื่อยชีวิตไม่เว้นว่าง
เดินกางอ้อมแขนทดแทนหนาว
หัวใจแม่เจ็บปวดแสนรวดร้าว
เกินกว่าอกร้อนผ่าวกอดลูกน้อย
ใช่ไหมเนื้อตัวแม่คงสกปรก
ในงานหนักเกินยกเหยียบย่างถอย
เพราะเหงื่อแม่สะพรั่งหลั่งไหลย้อย
จนวันคล้อยคืนเคลื่อนเดือนเป็นปี
ถึงมือแม่ห่างลูกแต่ปลูกรัก
เตรียมจัดผักปลาหาไว้ให้เต็มที่
เสียบข้าวจนเต็มหม้อไว้พอดี
ก่อนเช้ามืดรีบลี้ลงจากเรือน
พบอีกทีดวงตะวันก็ผลันลับ
แม่หิ้วเข่งคืนกลับมาเป็นเพื่อน
ตามประสาแม่ค้าแม่มาเยือน
มองดวงเดือนมอบดับกับหัวใจ
จนว
1534
2
0
หน้าส่วนตัว
