เพียงพลิ้ว
อยากหนุนแขนแทนหมอนก่อนหลับไหล
รับอุ่นไอสักหน่อยค่อยฝันหวาน
คงฝันดีหลับสนิทนิทรานาน
คีตกานต์แห่งใจได้มาเยือน
ความคิดถึงคนดีมีเสมอ
ห่วงใยเอ่ออกนิ่ง...จริง...เสมือน
เฝ้าปรารมภ์พรมเอ่ยมิเคยเลือน
เป็นมากกว่าพี่เพื่อน....มิตรเรือนใจ
สายลมร้อนตอนมีนาพัดพารัก
มาทายทักจนเตลิดอกเพริดไหว
กอดหมอนอุ่นคล้ายสนิทแนบชิดใจ
คิดการณ์ไกลผูกพันฝันลมลม
ธันวากลายสายลมหนาวแต่ผ่าวอก
รักรุมรกปลาบปลื้มลืมขื่นขม
คิดถึงซ้ำบ่อยบ่อยรอยคารม
สายฝันพรมไออุ่นละมุนทรวง
ฝากหัวใจใส่หมอนที่นอนข้าง
วอนคนไกลกอดบ้างอย่างห่วงแหน
หนทางไกลได้เพียงพรอดกอดหมอนแทน
หากมอบแขนให้หนุนเป็นบุญแล้ว
รินกลิ่
1484
22
0
หน้าส่วนตัว
