.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. กับ ต้นไผ่
อ่านจดหมายฉบับเก่า นั่งมองรูปถ่ายของเราแล้วร้องไห้ เปิดสมุดบันทึกทีละหน้าอย่างร้าวใจ จับปากกาแล้วคิดถึงคนไกลที่ไม่หวนมา เขียนอักษรเป็นบันทึกหน้าสุดท้าย ว่าเธอไม่เห็นความหมาย เธอเห็นฉันไม่มีค่า ปิดสมุด เก็บรูปถ่าย ให้จมหาย ในน้ำตา วันพรุ่งนี้ฉันจะรักตัวเองให้มากกว่า..ที่รักเธอ