กระต่ายใต้เงาจันทร์
เดินในโลกปล่าวเปลี่ยวและว่างเปล่า
ทุกเรื่องราวขอเก็บไว้ในความฝัน
ใจวันนี้ไม่มีใครให้ผูกพัน
มีแต่ฉันที่ร้าวลึกทุกข์ฝืนทน
เหมือนเรือน้อยล่องห่างไปไกลจากฝั่ง
จะถอยหลังหรือเดินหน้าพาสับสน
มรสุมคลื่นซัดซาดซ้ำย้ำวังวน
แสนเหลือทนทุกข์และท้อทรมา
ลมหายใจเริ่มผิวแผ่วแล้วละหนอ
น้ำตาคลอฝืนไว้ในใบหน้า
ไร้คนเหลียวไม่สนใจไม่นำพา
มีเหลือไหมน่ะที่ใครใจรักจริง
อยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายไร้คุณค่า
ไม่รู้ว่าจะพึ่งใครเพราะใจหยิ่ง
ต้องเดียวดายยอมรับกับความจริง
อุปสรรคทุกสิ่งเราต้องสู้...เพียงเดียวดาย...
1374
7
0
หน้าส่วนตัว
