แก้วประเสริฐ
** พร่ำยากจะเพ้อ **
สิ่งวกเวียนผันแปรกระแสสินธุ์
ดั่งดวงจินต์เคยพร่ำย้ำเพียรหา
ดุจน้ำสาดฟองฝอยล่องลอยมา
ปวงบุบผาเหี่ยวแห้งแฝงจินต์เงา
วาสนามิอาจกล่าวตามเล่าขาน
ดุจตำนานเฝ้าเขียนเปลี่ยนโฉดเขลา
ล้วนสล้างเบ่งบานซ่านมึนเมา
กาลอับเฉาสังขารผ่านทางเดิน
สิ้นเวลาหมุนเวียนเนียนความคิด
พลันสะกิดเบื้องหลังฝังสุดเขิน
โอ้นี้หนอชีวิตคิดเพลิดเพลิน
แต่มากเกินกว่าหวังฝังหนทาง
สิ่งว้าเหว่แทรกซึมทุกส่วนร่าง
บุบผาวางยวนล่อเคล้าคลอหมาง
แม้นจิตใจหนุ่มฉกรรจ์พลันต้องวาง
กลิ่นหอมสร้างมธุรสหมดจดสราญ
เพียงแต่ยลกลไกในโลกกว้าง
แสนอ้างว้างความคิดจิตไพศาล
ท่อ
หน้าส่วนตัว
1251
21
0
