ขาว-กรมท่า
ชมพูพันธุ์ทิพย์ดิ่งหล้า เมื่อใด
สื่อถึงคราเราไป เมื่อนั้น
จากอดีตถึงนี้ได้ สุขทุกข์ ปนไป
จึงฝากนี้ก่อนครั้น แยกย้ายอำลา
หกปีที่ได้พึ่งพระบารมี
หกปีที่ร่ำเรียนเพียรศึกษา
หกปีที่มีมิตรต่างนานา
หกปีที่ได้มาพัฒนาตน
อันแรกเริ่มเป็นแค่เจ้าตัวจ้อย
ตัวน้อยน้อยสุดแสนสุดซุกซน
สู่ผู้ใหญ่สมชื่อควรค่าคน
เพราะฝึกฝนทนทุกข์มามากมาย
นานปีที่รับงานห้องสมุด
ให้ได้ฝึกนิสัยชวนขวนขวาย
ฝึกฝนตนขันติมิหวั่นกาย
ให้สมชายควรเชิดชูรู้วิชา
ศึกษาดีมีวินัยใฝ่กิจกรรม
ยังจดจำสีขาวกรมท่า
แม้นบทเพลงที่ร้องทุกเวลา
เมื่อจากมาลาลับยังจับใจ
จักไม่ลืมข้าวแ
2324
1
0
หน้าส่วนตัว
