รุ้งสวรรค์
ทอดสายตามองผ่านแผ่นฟ้าอันกว้างไกล
ในค่ำคืนเดียวดายเว้นว่างห่างเหินในคืนดึก
เพ่งพินิจในฟ้ามืดยังมีแสงดาวกระพริบไหวในที่ลึก
ในใจนึกสุดเสน่หาไขว่คว้าไว้เพียงลำพัง
ปล่อยวางทุกสิ่งเหลือเพียงความจริงไร้ความฝัน
คืนเปลี่ยวไร้แสงจันทร์หมดสิ้นความหวัง
ไร้คำปลอบโยนใดใดสิ้นไร้พลัง
ทุกสิ่งจริงจังหมดหวังสิ้นหายไป
ใจเอ๋ยเคยทุกข์มามากกว่านี้
ทนไม่ไหวแล้วหรือนี่ถึงได้เหนื่อยล้ากว่าวันไหน
หมดแล้วหรือความรู้สึกที่เป็นแรงกำลังใจ
ปล่อยให้หายไปไหนทำไมไม่ตามกลับมา
มองฟ้าเตือนตนอย่าไร้แสงแห่งความหวัง
แม้จะมืดมิดแต่มีพลังแอบแฝงอยู่ข้างในหนา
เตือนตนให้ทนต่อความทุกข์อย่าได้ท้อแท้
หน้าส่วนตัว
1491
6
0
