นางสาวใบไม้
เพราะเขาใช่ไหมที่ทำให้เธอเดินจากไปในวันนี้
ทั้งที่เธอเองก็รู้ดี..ถึงความรู้สึกลึกลึกในใจฉัน
ต่างคนก็ต่างรู้แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไรในความผูกพัน
และเพราะเหตุใดกันคนอย่างฉันจึงเข้าไม่ถึงซึ่งใจเธอ
ไม่ได้อยากโทษใคร..ที่เรื่องราวกลับกลายเป็นเช่นนี้
กว่าจะรู้ใจตัวเองดีทุกอย่างก็ดูเหมือนจะสายไปเสมอ
ฉันมันก็แค่คนอ่อนไหวที่ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเธอ
อยู่กับภาพฝันที่พร่าเบลอจนปล่อยเธออยู่นอกสายตา
หน้าที่ของเธอจบสิ้นลงในวันที่มีใคร..อยู่ข้างข้างฉัน
แค่นี้เองใช่ไหม....นิยามความผูกพันที่เธอให้คุณค่า
แค่"ใคร"ที่เธอเชื่อว่าดีพอสำหรับฉันเดินผ่านเข้ามา
เธอก็วางฉันลงตรงหน้าแล้วแสดงทีท่าว่าไม่เหมือ