บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ แม้นก้าวผ่านเวลามานานเนิ่น
ต้องเผชิญเภทภัยหลากหลายสิ่ง
โลกมายาปะปนบนโลกจริง
คนกลอกกลิ้งกลับกลอกหลอนหลอกกัน
เธอคนดีงดงามเปี่ยมน้ำมิตร
สุจริตไร้ชั่วพัวพันฉัน
คือความจริงจากใจในคืนวัน
ถักทอฝันสายรุ้งรุ่งอรุณ
เขาคนทรามดูหมิ่นให้สิ้นค่า
สร้างปัญหาก่อกวนชวนว้าวุ่น
หวังเยียบเธอย่อยยับดับเป็นจุณ
จิตสถุลต่ำช้ากว่าควรมอง
หลากหลายคราเธอพ่ายยับและสับสน
หลากหลายหนเธอซบกายในคืนหมอง
หลากหลายครั้งเธอครวญคร่ำน้ำตานอง
เกินกู่ร้องเรียกหาใครปลอบใจตน
แม้นก้าวผ่านเวลามานานเนิ่น
และเผชิญกำลังใจก็หลายหน
แต่ด้วยเจ็บนั้นยังฝังกมล
จำต้องทนทบทวนใคร่ครวญความ๚ะ๛