ตอนเป็นเด็กขี่คอพ่อหยอกล้อเล่น พ่อมองเห็นไม้อ่อนดัดสอนได้ แต่พอมาเป็นวัยรุ่นว้าวุ่นใจ ไม่สนในคำสอนพ่อขอลองดี เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่จึงได้รู้ พ่อต้องสู้ข่มใจไร้ศักดิ์ศรี ผิดขอโทษโกรธไม่คิดจะเฆี่ยนตี กลัวลูกหนีเตลิดเปิดเปิงไป ถึงวันนี้เข้าใจในรักพ่อ ลูกจะขอดำเนินตามไม่สงสัย เก็บไว้สอนลูกตนฝึกฝนใจ สุขุมในความเป็นพ่อเหมือนพ่อตัว