พิมพิลาไลย
ชีวิต คือความไม่แน่นอน
ก็เหมือนละครในแต่ละตอนที่เปลี่ยนไป
สุขได้ไม่นาน เดี๋ยวมันก็ทุกข์ใจ
มียิ้ม มีร้องไห้ มีปวดร้าว
ขาดเขา แต่เราก็ต้องอยู่
ถึงแม้ว่าเขาไม่รับไม่รู้ก็ช่างเขา
แค่คนไม่รักจริง ทิ้งกันลงใช่หรือเปล่า
แล้วจะแคร์แต่เขา ไปทำไม
ไม่เห็นต้องโทษตัวเอง ไม่มีใครสมน้ำหน้า
วันนี้แค่เสียน้ำตา เดี๋ยวไม่ช้าก็หาย
อย่างน้อยที่เรายังเจ็บ แปลว่าเรายังหายใจ
ยังมีวันเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน
ชีวิต ยังเป็นของของเรา
ที่ไม่มีใครมาพรากเอาไปได้ทั้งนั้น
ใครเขาไม่รักเรา ไม่ต้องกลัวไม่ต้องหวั่น
พรุ่งนี้จะยิ้มให้ตัวเราเอง
1503
0
0
หน้าส่วนตัว
