มีเรื่องเล่าเคล้าฝนพรำย่ำค่ำหนึ่ง สายลมซึ้งถึงผมพลิ้วปลิวสยาย พิศพักตร์นี้มิให้ห่างแทบวางวาย ผ่องผิวใสไล้ตาคมโน้มใจคน เอื้อนเอ่ยคำน้ำเสียงหนอเสนาะนัก มิกล้าพักหายใจทั่วชั่วเสี้ยวหน ยามเยื้องย่างอย่างอัปสรร่อนร่ายมนต์ จะผ่านพ้นกลยิ้มหวานนานเท่าใด
1073
4
0
หน้าส่วนตัว
