อัลมิตรา
๑.
นกเถื่อนแห่งฤดูร้อน
พากันมาเกาะตรงขอบหน้าต่าง
ส่งเสียงจู๋จี๋ .... จู๋จี๋
แล้วก็บินต่อไป
ส่วนใบไม้สีเหลืองแห่งฤดูใบไม้ร่วง
ซึ่งเงียบงันโดยวิสัย
ปลิวว่อนแล้วหล่นลงตรงนั้น
พร้อมด้วยการทอดถอนใจ
๏ คิมหันต์มีนกน้อย-...........ไพรพงษ์
บินร่อนดูอาจอง....................ยิ่งแล้ว
เกาะหน้าต่างเสียงหลง............เพรียกเสนาะ- ยิ่งเฮย
หายเหนื่อยจึงบินแคล้ว-..........เร่ร้างแรมไกล ๚
๏ ใบไม้แห่งป่าครึ้ม................ยามเห- มันต์เฮย
เหลืองเรื่อดูถมเถ...................ใหญ่น้อย
เงียบงันยิ่งรวนเร...................อัตตภาพ
ปลิวว่อนต่างเศร้าสร้อย...........เกลื่อน
1158
9
0
หน้าส่วนตัว
