คนลานเทวา
... ผละหัวใจไหวล่วง ห้วงกระแส
พ้นผันแปรเนิ่นนับ สรรพสิ่ง
จากโมงยามความฝัน อันประวิง
จารึกผ่านความจริง ที่เงียบงัน
หลายสิ่งหวังยังเห็น ที่เป็นอยู่
การก้าวสู่รู้สึก ลึกลึกหวั่น
อาจบางช่วงหัวใจ ก้าวไม่ทัน
จากริ้วรอยคืนวัน อันปวดร้าว
กอบเสี้ยวเศษอาทร ความอ่อนไหว
ฝากแรมคืนที่ห่างไกล สิ้นไร้ข่าว
บางรู้สึกห่วงหา ทุกคราคราว
คอยเล่าบอกเรื่องราว ความเป็นไป
ก่อนสิ้นแสงสุดท้าย ลับหายจาก
ก่อนสายลมพรมพราก อาวรณ์ไหว
หลากวิถีเลือนราง อำพรางใจ
ทอดอาลัย กับรอยก้าวอันยาวนาน
ค่อยค่อยเคลื่อนเลือนราง แล้วจางลับ
หายไปกับสายลม ที่พรมผ่าน
เลือนความจริงความฝัน อันตรธาน
ไปพร้อมกาลอันสงบ ยา
1541
1
0
หน้าส่วนตัว
