วรรธนภิโยกุล
เมื่อวันที่15เมษาที่ผ่านมา
ปลาเสียใจจนทำอะไรบ้าๆไปจนได้
โชคดีที่คุณแม่พี่ชายรวมทั้งยาย
ที่มาทันก่อนปลาถึงห้วงแห่งความตายตามในกลอน
ตอนนั้นหลังจากที่แต่งกลอนเสร็จ
ปลาก็ระเห็ดแอบไปกินยานอนหลับ
กินไป60เม็ดได้มั๊งเพราะไม่ได้ตั้งใจนับ
ในใจเพียงขอแค่ให้หลับไปตลอดกาล
ยังไม่ทันถึง3ชั่วโมง
เหตุการณ์เชื่อมโยงไปไงปลาไม่รู้
รู้สึกว่ามีพี่ชายอุ้มขึ้นรถแล้วเอาหัวโขกประตู
หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ก็อยากจะลืมตาอยู่หรอก
แล้วก็อยากบอกไม่ต้องห่วงหนู
แต่ตาก็ลืมไม่ขึ้นปากก้ออ้าไม่ได้ลองคิดดู
เพิ่งได้รับ-รู้ว่ามีคนห่วงปลามากเพียงไร
รู้ตัวตลอด
ตั้งแต่แม่กอดแล้วร้องไห้
ส่วนคุณยายก็สวดมนต์ขอพรไป