ผู้สัญจร
ฉันเกลียดจันทร์กระจ่างที่กลางฟ้า
เกลียดน้ำตาที่ไหลจากใครคนหนึ่ง
เกลียดแม้เสียงร่ำไห้ที่คล้ายรำพึง
เกลียดความซึ้งทดท้อที่ล่อลวง
เกลียดอาทิตย์ลับลากับฟ้ามืด
เกลียดกำพืดของใครบอกใจห่วง
เกลียดทุกการกระทำที่ช้ำทรวง
เกลียดคำหวงที่เขาบอกเรามา
เกลียดถนนทอดผ่านหน้าบ้านเขา
เกลียดที่เราไม่อาจมีวาสนา
เกลียดในสิ่งที่ใครเคยให้สัญญา
แล้วร้างลาจากไปไม่ใยดี
เกลียดทุกคำที่เอ่ยเหมือนเคยรัก
เกลียดความหนักในจิตอยากคิดหนี
เกลียดความมีน้ำใจมากไมตรี
ที่เขามีให้คนอื่นอีกหมื่นพัน
เกลียดสายตาที่จ้องมองของเขา
เกลียดความเหงาที่อยู่เป็นคู่ฉัน
เกลียดรอยยิ้มที่ทำเหมือนกำนัล
แต่ว่ามันเจือพิษ
2082
7
0
หน้าส่วนตัว
