พุด
รอแสงดาวในฤดีจักพรายพร่าง
ยามรุ่งสางรับขวัญฟ้าวันใหม่
เหมือนทิวามีตะวันประดับไพร
เหมือนราตรีมีจันทร์อันอำไพดับมืดมน
เหมือนชีวีมีทุกข์แลสุขล้น
ดั่งกรรมวนมาซ้ำซัดให้สับสน
หากพินิจคิดด้วยชอบปลอบกมล
จักผ่านพ้นห้วงทดท้อทรมาน
ธรรมคือสัจจธรรมเฝ้าพร่ำสอน
เลิกหวังวอนเติมจิตชีวิตหวาน
รักฤาชังไม่นานช้าเก่ากับกาล
พบเพียงรานเพียงร้าวต่างเศร้าใจ
ลมหายใจแสนสั้นวันแสนโศก
รอลาโลกเลือนร้างรักแค่ไหน
ไปลำพังมาลำพังแล้วหวังใด
อย่ารอใครมาเคียงข้าง..สร้างเพียงบุญ...!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2825.html
อาจจะเป็นคนนี้ ..ธงไชย เบริด์ ขนนกกับดอกไม้
ผ่านความระทม
1178
1
0
หน้าส่วนตัว
