เมื่อมีรัก เหมือนมีไฟ มาไหม้เผา รักรุมเร้า ดวงจิต เกินคิดถอน คืนแหละวัน ฝันหา ใจอาวรณ์ นั่งยืนนอน ก็พะวง รักหลงเธอ ตื่นมิได้ เห็นหน้า ทุกคราเศร้า ยามกินข้าว น้ำหมด รสเสมอ นอนมิหลับ พลิกบ่อย คอยละเมอ อยากเจอะเจอ แม้ยามฝัน ทุกวันคืน บางคราวมอง เมียงไป ข้างในบ้าน จิตฟุ้งซ่าน ถ้ามิเห็น เป็นสุดฝืน ต้องเศร้าโศก ระกำ สุดกล้ำกลืน เหมือนถูกปืน เขากระหน่ำ ทำให้ตาย อันความรัก เหมือนโคถึก ที่คึกโกรธ มักแล่นโลด หากขัง อย่าหวังหมาย ควรรู้จัก หักใจนิด สะกิดชาย อย่าทำคล้าย โคหนุ่ม จะกลุ้มใจ
2189
19
0
หน้าส่วนตัว
