ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว ลมยามเย็นโชยมาผะแผ่ว พลิ้วไหว ใบไม้ก็ปลิดปลิวร่วงหล่นโปรยปราย ปลดปล่อยความคิดคำนึง ให้ล่องลอยไปไกลแสนไกล จนถึงจุดหมาย...เท่าที่ใจต้องการ ท้องฟ้าเป็นสีแดงหม่นเศร้า กลุ่มเมฆสีเทา... บ้างก็รวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่...บ้างก็อยู่อย่าง กระจัด กระจาย ลมยามเย็น...หยุดทักทายใบไม้ ยังสบายดีอยู่หรือเปล่า ห้วงความคิดคำนึง... ที่ปล่อยให้ล่องลอยไป ก็กล้าท้วงทักใจ เขา...ห่วงใยเจ้าดีอยู่หรือ...
25820
5
0
หน้าส่วนตัว
