พิมญดา
ฉันไม่สวยเด่นดีเหมือนใครอื่น
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาหาความหมาย
ตะวันสาดส่องฟ้ามาเยี่ยมกราย
ยังเหนื่อยหน่ายจะยิ้มสู้แม้รู้ทาง
ฉันไม่สวยแต่นิยมชมดอกไม้
หวังมีใครเด็ดมอบให้หายอ้างว้าง
จะเคียงคู่ดูแลใจไม่จืดจาง
จะร่วมสร้างทางดอกรักปักใจเธอ
ฉันไม่เก่งแต่พอเบ่งกับใครเขา
เขียนกลอนเหงาได้จับใจใครเสมอ
เพราะทุกวันไร้คนเคียงเลยละเมอ
อยากเสนอหวังเพียงว่ามาสนใจ
ฉันชอบเดือนดาวน้อยลอยบนฟ้า
ชอบเอามาเป็นความฝันวาดหวังไว้
ณ.ตรงนี้ ไม่มีเธอไม่มีใคร
เลยเอาใจแต้มฟ้าสวยด้วยฝันงาม
ฉันก็แค่คนหนึ่งคนบนโลกนี้
ชั่วชีวีมีแต่คิดติดคำถาม
ชอบหรือไม่ดูคำตอบแล้วคิดตาม
นิรนาม กวีสาว...ชาวบ้านกลอน
6088
11
0
หน้าส่วนตัว
