เห็นสายน้ำ นทีที่มันไหลไป เหมือนว่าใจเคยสลายสิ้นลงตรงนั้น ใจที่คอยภักดี รัก...ที่มีให้พี่นั้น ช่างผูกพัน ผูกกันมานานแสนนาน เวรกรรมใดปางก่อนที่น้องได้ทำ ขอรับกรรมในชาตินี้ที่ทำพี่ไว้ แค่ได้พบเพื่อลา แค่ได้มารับอุ่นไอ จากกายพี่ก็ซึ้งใจ ถึงน้องต้องลา ผ้ากาษา โมทนาให้พี่ห่มไว้ ได้ทำอย่างที่ตั้งใจ เลือกไปสู่แดน...พระธรรม อยู่ที่ไหนพี่จงอโหสิกรรมให้กัน บุญที่พี่ทำ จะนำน้องไป สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน ถึงดวงไฟขึ้นจากน้ำแล้วพลันดับไป แต่ความรัก ของเรา จะไม่มีวันเสื่อมคลาย เกิดชาติไหน...ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม
17 มีนาคม 2550 22:42 น. - comment id 672254
สัญญารัก ที่ให้ไว้ ไม่เคยเปลี่ยน แม้ชีพวาย หมุนเวียน ไปภพใหม่ ใจที่มอบ คงมั่น ไม่หวั่นไหว แม้ชาติใด ขอพานพบ ประสบเธอ สวัสดีค่ะ..แวะมาเยี่ยมค่ะ
20 มีนาคม 2550 08:48 น. - comment id 673360
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ..
20 เมษายน 2550 00:37 น. - comment id 684790
ถ้าอ่านเอาความหมายก็มีความหมายดีนะคะ ทำให้รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความรักมั่นคงและกำลังโศกเศร้า แต่ถ้าอ่านเอาเสียงนี่ต้องปรับปรุงนะคะ เพราะว่าแต่งไม่ถูกต้องตามลักษณะคำประพันธ์ ทำให้อ่านแล้วไม่เพราะเลย แต่บทที่สองนี่ใช้ได้นะคะถูกแล้วแต่บทอื่นไม่ถูกเลยทำให้กลอนบทนี้สะดุด ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตำหนิติชม แต่เพื่อให้เอกลักษณ์และฉันทลักษณ์ในการแต่งกลอนถูกต้องไม่ผิดเพี้ยนไปค่ะ
27 พฤษภาคม 2550 13:55 น. - comment id 702128
อยากรู้อ่ะว่าใครเป็นคนร้อง