ยืนเหม่อมองท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ เพราะเหตุใดเกิดคำถามให้สงสัย ใครนะใครที่ชักนำเอาหัวใจ สองเราให้มาบรรจบพบเจอกัน ทั้งที่มันนั้นไร้ซึ่งเหตุผล นั่นเพราะคนเยอะแยะออกอย่างนั้น ตอบคำถามไม่ได้เลยสักวัน ว่าที่ฉันได้พบนั้นฝันหรือไร ยากเกินไปที่จะคิดหาคำตอบ นั่นเพราะขอบเขตคำถามเกินเงื่อนไข เอาเป็นว่า "พรหมลิขิต" ล่ะเป็นไง ที่ทำให้สองหัวใจได้รักกัน...
ปุยเมฆสีชมพู 16 มี.ค. 2550 17:53 น. - ID 99889 
1067
1
0
17 มีนาคม 2550 19:53 น. - comment id 672193
ปุยเมฆสีชมพูจ๊ะ..หลายคนคิดอย่างนั้น..แต่ทิดสาคิดว่าคงเป็นที่กุศลผลบุญและผลกรรมที่เคยทำร่วมกันมาเหนี่ยวนำให้ไปพบได้เจอ..และได้รักกัน...นะจริงเป่า..
18 มีนาคม 2550 06:50 น. - comment id 672315
* **ขอร่วมแจมหน่อยนะครับ ใช่แล้วล่ะ พรหมลิขิต ที่ขีดเส้น จึงเกิดเป็น ความรัก ที่อ่อนหวาน บริบท กำหนดไว้ ในตำนาน คนรักกัน เพราะลิขิต ไม่ปิดทาง ลิขิตฟ้า ยากจะหา ใครกั้นได้ บ้างอยู่ไกล ยังข้ามฟ้า มาสมหวัง อยู่เคียงคู่ รักกันได้ ในเส้นทาง ต่างจริงจัง เพราะลิขิต ขีดให้เดิน.
19 มีนาคม 2550 11:06 น. - comment id 672829
คุณทิดสา...พรหมลิขิต เป็น สิ่งที่คนเราสมมติฐานขึ้นมา การพบ การจาก เป็นเรื่องที่คนเราสามารถ ลิขิตได้ด้วยตัวเองได้ ถ้าหากจะลิขิตหรือฝืน กฏเกณฑ์ของธรรมชาติไม่ได้ นั่นคือ การที่ ตายจากกันไปนะคะ แล้วแต่ว่ามุมมองของ ใครจะคิดกันแบบไหนจ้า... ... ขอบคุณนะคะสำหรับคอมเม้นท์ ยินดีค่ะ คุณเจษฎา รังสิต... จะนั่งรอ เพียงลิขิต คงไม่ได้ ทางขีดไว้ ต้องตั้งใจ จึงเห็นผล แค่อาศัย พรหมลิขิต เข้ามาดล คงต้องทน อยู่เดียวดาย กับสายลม ************************************** อาศัยพรหมลิขิตกำหนดเองทุกอย่าง ไม่ได้นะคะ ต้องอาศัยตัวเองด้วยจ้า... ขอบคุณค่ะ สำหรับคอมเม้นท์และบทกลอน ดี-ดี ที่มาลงให้อ่านค่ะ ยินดีค่ะ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
