ระลองนาบอาบโศก หมุนโลกซีกอับมาผิวผ่าน ร่วมเหงาร่วมหลับอยู่นับนาน จนหนาวธารที่ปริ่มริมราวตา ดั่งดอกหญ้าคราร่ายสายลมโหม หนาวประโคมโถมใส่จนใจล้า ดอกสีหม่นแนบเนาดินสิ้นราคา สิ้นคุณค่าลาภพซบราวทาง คราที่โลกหมุนมุมอับให้ลับหาย เหลือแต่กายรวยรินริมทางร้าง เศษสายฝันฝืนพลิ้วริ้วรางราง แสงจางจางลำสุดท้ายเริ่มร่ายโชว์ แด่ยายเพิ้ง จากตาทึบ
ตาทึบ 15 มี.ค. 2550 15:06 น. - ID 99825 
791
3
0
15 มีนาคม 2550 22:17 น. - comment id 671450
ไม่ใช่ยายเพิ้งมาดูได้ป่าวคะ..
15 มีนาคม 2550 23:02 น. - comment id 671466
เขียนได้ดีนะค่ะ
18 มีนาคม 2550 01:12 น. - comment id 672287
แวะมาทักทายกันค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
