*+*สัญญาปากเปล่า*+*

เทียนภูหลวง

อาจดูเป็นคำสัญญาจากปากเปล่า
แต่ฉันถือเอาคำนี้เป็นคำมั่น
เพียงหนึ่งคำที่เธอบอกว่า"รัก"กัน
ฉันจึงไม่เคยไหวหวั่นเพราะทางไกล
ฉันยึดถือคำนี้เป็นพลัง
ยามท้อแท้สิ้นหวังหรือร้องไห้
ก็จะนึกถึงใบหน้าของคนไกล
กับคำพูดที่บอกไว้"ไม่ทิ้งกัน"
เพียงคำเดียวที่เธอบอกกับฉัน
ฉันจะยึดถือมันได้ใช่ไหม
สัญญานะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ
เพราะห่างไกลอาจทำให้ใจหวั่นกลัว
ฉันเชื่อเธอได้หรือเปล่านะที่รัก
ไหล่ที่เคยพิงพักอยู่เสมอ
มันจะเอนไหวไปบ้างไหมเธอ
เมื่อต้องเจอะต้องเจอคนมากมาย
เธอยังทำหน้าที่อยู่ที่นั่น
ส่วนตัวฉันก็ยังอยู่ที่นี่
วันเวลาผ่านผันนานนับปี
และบางทีเธอก็อาจจะมีใคร
กลัวว่าเธอจะลืมคำสัญญา
กลัวเหลือเกินความเหว่ว้าและเงียบเหงา
กลัวสิ่งที่จะเกิดกับรักเรา
เพราะไม่อาจคาดเดาสิ่งใด-ใด
แค่วันนี้เธอนั้นโทรมาถามข่าว
ใจที่เคยรวดร้าวกลับสดใส
รู้ไหมเธอสำคัญกว่าใคร-ใคร
สิ่งอื่นใดในโลกนี้ไม่มีเทียม
เธอคือที่พิงพักหลักสุดท้าย
เธอคือเสี้ยวหัวใจ..ที่ตามหา
เธอคือคนที่ฉันนั้นศรัทธา
รู้ไว้นะว่าเธอคือ ลมหายใจ
เมื่อเธอคือทุกสิ่งในโลกนี้
ฉันจะเชื่อคำคนดีไม่หวั่นไหว
ได้โปรดเถิดช่วยดูแลรักษาใจ
รีบกลับมาหน่อยได้ไหม..ฉันจะรอ