ตกลงว่า นี่คือ พรหมลิขิต ให้เธอคิด ทรยศ กับฉันได้ คนเป็นล้าน แต่ทำไม ต้องกลับกลาย ทำให้พ่าย ด้วยรัก แล้วจากไป พรหมลิขิต ชักพา เราทั้งสอง ไม่เคยมอง หาผู้ มาชิดใกล้ กลับมารัก ภักดิ์มั่น ไม่เสื่อมคลาย และเป็นฝ่าย เจ็บช้ำ พร่ำน้ำตา ทำไมหนอ ทำไมนะ พรหมลิขิต ฉันทำผิด ตรงไหน ท่านเจ้าขา ชักจูงให้ ชายผู้นั้น มานำพา หรือทว่า มิใช่บุญ หรือบาปกรรม ชาติที่แล้ว ที่ข้าทำ แต่หนไหน บาปกับใคร กับเขาไหม ใช่ไหมนั่น ถึงชาตินี้ กลับมารัก และผูกพัน แม้เขาผัน ใจรัก และเปลี่ยนแปร พรมมา ข้าวอน จะได้ไหม อย่าทำให้ หัวใจข้า เต็มด้วยแผล เหตุเพราะท่าน ชักนำ คนรังแก เจ็บนี้แค่ กระอักรัก พาลสิ้นลม พอแล้วพอ คนที่ ท่านลิขิต ที่พิชิต หัวใจ พาขื่นขม ไม่อยากทุกข์ เจ็บฤดี ที่อกตรม ด้วยอารมณ์ ร้วดร้าว จากทรวงใน หากคู่กรรม ที่ท่านวาด สร้างกำหนด คือคนคด คนนี้ มีอีกไหม ฤาจะชัก บุพเพพา ไปพบใคร ที่ท่านไม่ พรากจาก ด้วนสันดาน
6 มีนาคม 2550 08:21 น. - comment id 666103
วันนี้ขอมานั่ง เป็นเพื่อนคุณเปเป้แล้วกันนะ.... เพราะพรหมลิขิต หรือ เพราะคนลิขิตกันแน่ค่ะ....?
6 มีนาคม 2550 08:31 น. - comment id 666106
เป็นหยั๋งอ่ะน้อ.... เห็นด้วยกะคุณ whitelily น่าจะเป็นคนลิขิตอ่ะจ้า หุหุ
6 มีนาคม 2550 08:38 น. - comment id 666112
ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือเราลิขิต เฮ่อ! กลุ้ม
6 มีนาคม 2550 09:16 น. - comment id 666142
อาคุณพี่รีลิลลี่ เป้เองก็มาทั้งคืนแล้วละคะ มานั่งด้วยกันเพื่อผ่านวันอันโหดร้ายด้วยกันนะคะ พรหมลิขิตหรือคนลิขิตนั้น....ไม่มีใครรู้ มีเพียงแต่ว่า...โลกนี้ไม่มีความบังเอิญ ทุกอย่างล้วนมีที่เป็นไป
6 มีนาคม 2550 09:18 น. - comment id 666143
อาคุณเจน แคเหมือนฟ้าฟาดลงใจซ้ำครั้งที่ร้อยน่ะคะ ทั้งที่น่าจะชินแต่มันก็ไม่ชิน เมื่อไปเห็นเขากะอดีตเมียน้อย(ตอนนี้เป็นหลวงออกหน้าออกตา)จี๋จ๋ากัน ต้องทำใจอีกรอบค่ะ ทุกข์ใดๆใครก่อ ไม่ช้ำเท่ากับทุกข์ที่เราเขาเข้าเผาใจ
6 มีนาคม 2550 09:20 น. - comment id 666144
อาคุณพี่แม่มดใจร้าย ใช่ใครนะ...แต่ทุกอย่างไม่มีความบังเอิญล้วนมีที่ทางการเกิดและจากไป เมื่อคืนพลางเขียนกลอนพลาง ได้กลอนอีก10กว่าบทเลยมั้งค่ะ สงสัยงานนี้คงลงกลอนเศร้าไปอีกนาน
6 มีนาคม 2550 09:27 น. - comment id 666148
^_^ อย่าเศร้านะคะ สู้ๆ
6 มีนาคม 2550 09:40 น. - comment id 666156
อาคุณพีกานต์ ขอบคุณค่ะ จะพยายามไม่ร้อง
6 มีนาคม 2550 10:01 น. - comment id 666170
สวัสดีค่ะ เปเป้ฯ พรหมลิขิต...นำสิ่งที่ดีมาให้ แต่เรารักษาไว้ไม่ได้... ในความคิดของมะกรูด
6 มีนาคม 2550 10:08 น. - comment id 666176
นู๋เป้เป็นคนเข้มแข็ง(กว่าเอมเยอะ) ไงก็สู้สู้นะ .... เอ้าหอบกำลังใจมาช่วยหนุน ร้องไห้เถอะถ้าหากว่าร้องไห้แล้วทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
6 มีนาคม 2550 10:40 น. - comment id 666204
คุณมะกรูดกุ๊ดจี่ ขอบคุณคะ พรหมลิขิตล้วนขีดเส้นชะตา ลิขิตพาพานพบสบหวั่นไหว ชะตากรรมหมุนวนเวียนวนไป คล้ายหนึ่งในกงกรรมเกวียนเวียนอีกครา ทุกอย่างงต้องมีจุดเริ่มและจบลง แต่จะทำใจได้เมื่อไหร่ เวลาจะเป็นคนบอกเอง
6 มีนาคม 2550 10:42 น. - comment id 666206
อาคุณเอมเลใจ ระวังตัวละลายนะคะ ใครเข้มแข็งกว่าไม่สำคัญ ที่สำคัญจะปล่อยวางได้เมื่อไหร่ ขอบคุณค่ะ
6 มีนาคม 2550 11:55 น. - comment id 666264
พรหมลิขิต มาบิดเบือน เหมือนเสแสร้ง คล้ายดั่งแกล้ง ให้โศกา น้ำตาไหล รักมาพราก จากลา จนล้าใจ คนโชคร้าย ใจช้ำ สุดกล้ำกลืน
6 มีนาคม 2550 11:56 น. - comment id 666267
หากว่าเป็นด้วยแรงแห่งลิขิต นำชีวิตสองเราเศร้าโศกศัล ขีดมาพบแล้วจึงพรากให้จากกัน ตัวฉันนั้นรับน้อมก้มขื่นขมทรวง ด้วยกุศลผลบุญใดที่เคยสร้าง อุทิศล้างกรรมเก่าไปไม่แหนหวง มอบผลบุญที่สร้างไว้ในทั้งปวง แด่คนลวงที่ฉันรักปักอุรา เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย....อย่าโศกเศร้าเสียใจให้กับคนเคยรัก..เพราะแม้ว่าเขาจะทำให้เราเจ็บ..แต่อย่าลืมว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยมีความสุขกับความรักของเขามาแล้ว..เก็บไว้แต่สิ่งที่สวยงามดีกว่าค่ะ..ใจเราจะเป็นสุขเมื่อนึกถึงสิ่งดี ๆ ที่เราเคยทำร่วมกัน..
6 มีนาคม 2550 12:10 น. - comment id 666279
กรวดน้ำคว่ำขันกันไปเลยค่ะ
6 มีนาคม 2550 12:30 น. - comment id 666299
ภาพที่เอามาลงน่ะ สวยดีนะครับน้องเป้
6 มีนาคม 2550 13:41 น. - comment id 666344
คุณปอปลานั้นหายาก
6 มีนาคม 2550 13:42 น. - comment id 666345
คุณใบตอง ขอบคุณค่ะ
6 มีนาคม 2550 13:43 น. - comment id 666346
อาคุณเฌอฯ อยากกรวดน้ำคว่ำขันนะคะ แต่ว่ามันมาหลอกหลอนทุกทีที่เป้เริ่มจะอยู่ตัว
6 มีนาคม 2550 13:45 น. - comment id 666347
อาคุณพี่นพ อืม....ภาพของเกมอะไรสักอย่างเนี่ยะคะ แนะนำไปงมๆในเว็บ www.wallcoo.com เว็บญี่ปุ่นหรือจีนเนี่ยะ
6 มีนาคม 2550 15:26 น. - comment id 666423
พระพรหมท่านไม่ได้ลิขิตหรอกค่ะ..เป็นเพราะตัวของ เขาเองลิขิตค่ะ..พระพรหมท่านเป็นเพียงผู้สร้างสรรพสิ่ง และเป็นผู้ให้สำหรับผู้ที่ขอพรจากท่านค่ะ..
6 มีนาคม 2550 16:01 น. - comment id 666475
อาคุณพี่กุหลาบ ใช่ค่ะท่านสร้าง และชักนำ แต่เราและเขาจะเป็นอย่างไรแล้วแต่หัวใจและบุพเพ ขอบคุณค่ะ
6 มีนาคม 2550 16:13 น. - comment id 666494
พี่เปเป้ครับ....................... ทำไมเศร้าจังเลยครับ ผมน้ำตาคลอเบ้าเลย ชีวิตแห่งการรักใครสักคน มันชั่งยากเย็น มันชั่งมากเรื่อง มากความ เหลือเกิน ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่ถ้าเจอคนรัก ที่เอาแต่ลวง รักคงสลายไม่มีวันกลับ คืนสู่สภาพเดิมหรอกนะครับ ขอให้พี่เป้พบรักแท้นะครับ แล้วอย่าลืม พาเขาผู้นั้น มาไหว้พระธาตุนะครับ
6 มีนาคม 2550 17:08 น. - comment id 666542
บ่าวเหอ ความรัก...หากยั้งใจไว้บ้างอาจจะไม่เจ็บ แต่คนๆนี้ที่ไม่เคยยั้งใจเพราะเคยสัญญาต่อกันไว้ จะแต่งงาน สร้างฐานะ อยู่ร่วมกันจนแก่เฒ่า แต่สุดท้าย.....เพียงคำลวง เห็นเราแค่คนคั่นเวลา
6 มีนาคม 2550 19:13 น. - comment id 666631
ดั่งนรกทำหรือสวรรค์นั้นกลั่นแกล้ง เป็นบทเรียนราคาแพงที่แต่งสรร กรรมลิขิต ที่เราสร้างนั้นสำคัญ โดนสวรรค์นั้นกลั่นแกล้ง เหมือนแกล้งลวง.. หว่านพืชเช่นใด ได้ผลเช่นนั้น............เข้าท่าหรือป่าวพี่เปเป้...
6 มีนาคม 2550 21:38 น. - comment id 666734
โนว ไอ ดิล จ้า เจ้มู๋
7 มีนาคม 2550 17:40 น. - comment id 667253
อาคุณน้องแมวแต้ม อืม..ทำไมพี่เพาะถั่วเขียวแล้วได้ต้นถั่วงอกละ หว่านพืชเช่นใดมักไม่เป็นผล.....อิอิอิ
7 มีนาคม 2550 17:40 น. - comment id 667254
คุณจ่า แหมมีสักนิดจิน๊ะ