เมื่อลมหนาวพัดผ่านเขามา ...น้ำตาก็ไหลงลทุก-ทุกครั้ง เมื่อคิดถึงใบไม้-ผลิคิดถึงวันข้างหน้า ...คิดถึงดวงตะวัน... ก็ยังพอมีความหวังอยู่บ้าง บางที่ก็เดินมาถึงเส้นทางที่ต้องเลือก เลือกว่าเราจะรักกันต่อไปไหน หนือมีหนทางให้เลือกเดินอีกมากมาย หรือต้องเป็นคู่ชีวิตตลอดไป...ก็ไม่รู้ ช่วงชีวิตี่ดีที่สุดคือการที่ฉันมีเธอ ขอบคุณเสมอกับความห่วงใยที่หยิบยื่นมอบให้ ช่วงชีวิตที่ดีที่สุดคือการไม่ทรยศต่อหัวใจ ฉันพูดได้แค่นี้...เองนะคนดี
27 กุมภาพันธ์ 2550 17:13 น. - comment id 663465
เพียงแค่นี้ก็น่าจะพอนะคะ เพียงรักกัน
27 กุมภาพันธ์ 2550 21:40 น. - comment id 663611
27 กุมภาพันธ์ 2550 23:49 น. - comment id 663688
เมื่อลมหนาวพัดมาฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ไม่มีเธอคอยร่วมเดิน ฉันระหกระเหินตามลำพัง ทุกสิ่งทุกอย่างดูอ้างว้าง ฉันคล้ายคนหมดความหวัง หากมีเธอเคียงข้าง คอยเป็นพลัง ฉันก็ยังมีกำลังใจเดินต่อไป ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของฉัน คือมีเธอนั้นเคียงใกล้ กุมมือเกี่ยวก้อย สัมผัสด้วยความห่วงใย เหนื่อยเหน็ดแค่ไหนไม่เคยหวั่นถ้ามีเธอ แวะมาอ่านค่ะ