ทำไม...ฉันหลับไม่ลง...

วิภาวดี

เวลานี้            ฉันเศร้า             ตีสองเศษ
นี่อาเพศ         อย่างไร              ใจฉันนี่
นอนไม่หลับ    ข่มตา                  เสียเปล่าปลี่
ตัวเรานี้          ช้ำหนัก              รักเศร้าเอย
เมื่อก่อนเคย        พบรัก          ใจเป็นสุข
วันนี้ทุกข์             เป็นไป          รวดเร็วนัก
อยากบอกเพื่อน   บอกใคร       ใจจมปัก
ใจต้องพัก            ช้ำหนัก          ซบอกใคร
นั่งเหม่อลอย       เหมือนบ้า       อยู่คนเดียว
หันแลเหลียว      ซ้ายขวา          บ้าใบ้นัก
โอ้ความรัก          ทำฉัน            เหมือนถูกกัก
อยากเลิกรัก        แต่ใจ           ไม่เหมือนคิด
นี่ฉันผิด               อีกแล้ว         หรือเธอจ๋า
ถึงต้องมา              นั่งเศร้า       เดียวดายจิต
ไม่ฟูมฟัก             เธอไป          ฉันนั่งคิด
นี่ฉันผิด              ฉันผิด           อย่างไรนี่
หัวใจพี่                บอบบาง        แสนปวดร้าว
เหมือนรวงข้าว    ขาดน้ำ           จึงเหี่ยวเฉา
อยากตัดใจ          ไม่คิด            ไม่นั่งเศร้า
แต่ใจเรา             เหตุไฉน       ตัดไม่ลง
คงต้องปลง           เลิกรัก           มองข้ามโลก
ไม่โฉลก              ความรัก         แน่แท้เชียว
อยู่คนเดียว          ดีกว่า            มุ่งท่องเที่ยว
ไม่ต้องเกี่ยว         หญิงใด         ไหนอีกเลย.......