เพราะผูกพันกันมาแต่คราก่อน ไม่อาจถอนห่วงใยให้หมดสิ้น ยังระลึกนึกถึงซึ้งดวงจินต์ แม้จะสิ้นรักมั่นคำสัญญา จึงมอบความห่วงใยไปเสมอ ส่งถึงเธอผู้อยู่ไกลอีกปลายฟ้า ให้ฝันดีมีสุขทุกเวลา ปรารถนาสิ่งใดสมใจปอง แม้ยามสายบ่ายเย็นไม่เห็นหน้า หลายเวลาถามไปด้วยใจข้อง ไม่ได้หาอาหารทานรองท้อง เดี๋ยวก็ต้องปวดจุกจนทุกข์ทน ตกเย็นย่ำค่ำลงคงอยู่งาน ไม่กลับบ้านก็ห่วงใยจนใจหม่น เพราะยุ่งหนักพักไม่ได้ให้ลุกลน ต้องอยู่จนงานเสร็จสำเร็จไป ครั้นเจ็บป่วยไม่สบายใยไม่พัก คอยถามถักทานยามาหรือไม่ ทั้งภูมิแพ้แก้คันบางวันไอ ทำอย่างไรให้ทุเลาเบาอาการ แต่ดูเหมือนเธอไม่เห็นที่เป็นห่วง เพราะทั้งปวงที่พูดพร่ำคำไม่หวาน จึงเป็นเหมือนเพ้อพ้อก่อรำคาญ พอเนิ่นนานพาลตำหนิถูกติติง ความห่วงใยที่มอบให้จึงไร้ค่า เบื่อระอากวนใจไปทุกสิ่ง ถึงแม้เห็นเป็นน้ำใสจากใจจริง ยังถูกขว้างวางทิ้งกลิ้งกลางทาง...
ปราณรวี 21 ก.พ. 2550 13:23 น. - ID 98861 
11619
27
0
21 กุมภาพันธ์ 2550 16:07 น. - comment id 660361
ความห่วงใยไม่ไร้ค่าหรอกค่ะ เพียงแต่ว่า..คนที่เราห่วง จะเห็นเมื่อไหร่
21 กุมภาพันธ์ 2550 16:32 น. - comment id 660370
ห่วงน้องเลิฟน้องรักเรื่องหนักจิต จึงตามติดเข้าประชิตเพราะคิดถึง เรื่องมากมายร้ายดีที่รัดรึง คงรุมทึ้งให้อ้ำออึงสะพรึงกลัว ..................... หวังเพียงว่าเรื่องดีดีจะมีบ้าง บนเส้นทางท่ามกลางความสลัว ขอเป็นกำลังใจให้ใกล้ๆตัว แม้ดีชั่วที่พันพัวจงจางไป ...................... ฝากให้น้องคนนึงหน่อยแล้วววกันน๊ะ หุหุคิดค่าฝากเป่าเนี่ย
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:42 น. - comment id 660436
อย่าเข้าใจผิดสิครับ/ความห่วงใยมีค่าเสมอ ความห่วงใยที่มอบให้ไม่ไร้ค่า ในเมื่ออาจริงใจไปทุกสิ่ง ก็จะเห็นเป็นน้ำใสจากใจจริง อาไม่ทิ้งกลิ้งไว้เหมือนใจปราณ(รวี)
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:26 น. - comment id 660478
เพราะคำพูด ไม่หวาน ปานผึ้งหยด ถึงราดรด ความจริงใจ ไม่แยแส แต่ลมปาก จากบางใคร ที่ไม่แคร์ ไม่มีแม้ จะถามถึง ซึ่งสุขทุกข์ เพียงคำหวาน ซ่านใจ ใช่จริงแท้ เป็นเพียงแค่ ผ่านมา หาสนุก มองไม่เห็น หรือไร ใช่รานรุก เพราะหมดยุค ไล่ล่า หาความจริง
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:35 น. - comment id 660491
ที่คอยห่วงทวงถามความเป็นไป ใช่หวังให้เห็นใจในความคิดถึง ฉันก็แค่เป็นคนไกล...ใครคนหนึ่ง แม้เธอไม่ซึ้งก็จะไม่ดื้อดึงให้รักกัน .................... เพราะที่ว่างในหัวใจ ยังมีเงาเธอแฝงไว้ในนั้น ความรักความผูกพัน เคยร่วมฝันในใจฉันมันไม่ลืม .................... ดีจ้า...ป.ปลา...แหมห่วงแต่คนอื่นอ่ะห่วงเราบ้างเป่าเนี่ย แต่เราห่วงเธอเสมอนะคุณเพื่อน.....อิอิ
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:41 น. - comment id 660498
ใครน้อใจร้ายจัง
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:44 น. - comment id 660502
เป็นห่วงเจน_จัดให้ ใจแทบขาด แต่ไม่อาจ พูดไป ได้ดั่งคิด ใครได้ฟัง เดี๋ยวจะหา ว่าโรคจิต ก็ผองมิตร ชิดใกล้ ไปทุกคนเป็นห่วงจ้า เป็นห่วงมากกกก...แหมขำคำตัดพ้อจริง ๆ นิ..อะคริ อะคริ...
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:48 น. - comment id 660505
หวัดดีจ้าทะเลใจ....ใครก็ไม่รู้ล่ะ ใจดำจริง ๆ เลยนิ คนอุตส่าห์เป็นห่วง ยังมองไม่เห็นความหวังดี
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:00 น. - comment id 660515
เฝ้าห่วงใยติดตามถามทุกข์สุข หมายปลอบปลุกฤทัยให้หรรษา แต่เธอเมินไม่เห็นเหมือนเย็นชา ไม่ซึ้งค่าความห่วงใยกระไรเลย เหมือนฉันเป็นความว่างเปล่าเงาอากาศ ไม่สามารถสัมผัสถึงจึงเมินเฉย ไร้ตัวตนไร้เรือนร่างเหมือนอย่างเคย สิ่งเฉลยจึงไร้ค่าดูน่าชัง
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:13 น. - comment id 660525
เมื่อห่วงใย ไร้ค่า จึงล้าหนัก ใยความรัก หมดไป ไม่เหลือหรอ ทุกสิ่งอย่าง จึงว่างเปล่า ให้เฝ้ารอ เริ่มทดท้อ พ้อพร่ำ คำรำพัน
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:18 น. - comment id 660528
ความห่วงใย ไถ่ถาม ข้อความนั่น มาที่ฉัน ประจำ สม่ำเสมอ มิไร้ค่า หรอกหนอ แค่ล้อเธอ อย่าได้เพ้อ เก็บงำ ให้ช้ำทรวง......
21 กุมภาพันธ์ 2550 14:28 น. - comment id 660537
เพราะห่วงใย ไร้ค่า ราคาต่ำ ถูกเหยียบย่ำ ช้ำใจ ใครแยแส เขาเมินมอง ผ่านไป ไม่เหลียวแล มีเพียงแค่ ตัวเรา เฝ้าอาทร
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:06 น. - comment id 660569
ความห่วงใยที่ให้ไปเหมือนไร้ค่า ความห่วงหาที่ส่งไปมองไม่เห็น ความคิดถึงที่พูดจึงไม่จำเป็น เพราะเขาไม่เห็นคุณค่าของหัวใจ11% "สวัสดียามบ่ายแก่ ๆ ค่ะ"......
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:17 น. - comment id 660575
ความห่วงใย ที่ให้มา ปลามองเห็น ความห่วงหา ให้มาเป็น เช่นเข่งใหญ่ ความคิดถึง อีกหนึ่งห่อ แหมพอใจ ความอาทร ที่มอบให้ รับไว้เอย
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:18 น. - comment id 660577
ความห่วงใยที่ให้ไปไม่ไร้ค่า ถึงเวลาเขารับรู้ตอนอยู่เฉย ถึงวันนั้นเขารู้ดีที่มิเคย เหมือนเปรียบเปรยคนใกล้ชิดไม่คิดเห็นการดูแลลักษณะนี้มักจะไม่ได้รับการตอบสนอง หรือสนใจหรือต้องการจากเขาในตอนนั้น เหมือนเขาไม่รับรู้ ไม่รับทราบ แต่เมื่อใดก็ตามแต่ที่เลิกกระทำ เลิกสนใจ นั่นหละ สิ่งเหล่านั้นจึงจะทำให้เขาคิดได้ แต่พอถึงเวลานั้นเข้าจริง ๆ เราว่าคุณคงไม่ต้องการเขาแล้วมั้ง จริงอะเปล่า
21 กุมภาพันธ์ 2550 15:21 น. - comment id 660582
ความห่วงใย และปรารถนาดี... ไม่เคยไร้ค่า ไม่ว่าของใคร? มะกรูดมั่นใจ.. ความห่วงใย และปรารถนาดี ที่บริสุทธ์ใจ ยังมีคุณค่าในใจเราเสมอ แม้ว่าเขาจะรับรู้หรือไม่ ก็ไม่เห็นสำคัญ... บางครั้งมีเหตุให้เดินกันคนละเส้นทาง... แต่ความคิดถึงห่วงใย ปรารถนามีให้เสมอ ๆ
21 กุมภาพันธ์ 2550 21:09 น. - comment id 660648
เมื่อเขาไม่..เห็นค่า..ว่าเราห่วง วันคืนล่วง..ผ่านไป..ให้สิ้นหวัง ส่งรักไป..ยังถูกทิ้ง..เหมือนชิงชัง จงหยุดยั้ง..อย่าห่วงใย..ต่อไปเลย..
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:01 น. - comment id 660659
เพราะห่วงใย ดูไร้ค่า ราคาด้อย คนใจน้อย เลยพลอยหม่น กมลหนอ ถูกทิ้งวาง ขว้างไป ไม่รั้งรอ เลยตัดพ้อ ต่อว่า มาด้วยกลอน
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:05 น. - comment id 660662
หวัดดีค่ะแมงกุ๊ดจี่
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:09 น. - comment id 660667
ใครช่างไม่รักษาน้ำใจกันบ้างเลย อย่างนี้ต้องโดนดีบ้าง
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:09 น. - comment id 660668
ความห่วงใย ส่งไป ให้สะดุ้ง มอบแก่ลุง ก่องกิก ที่กิ๊กหลาย เดี๋ยวเถอะคง นั่งนอน ไม่สบาย เพราะคุณนาย ที่บ้าน ผ่านมาเจอ
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:14 น. - comment id 660672
ความห่วงใย ไม่ไร้ค่า ถ้ามองเห็น ทั้งเช้าเย็น มอบไป ให้เสมอ แต่หลายครา เหมือนว่างเปล่า ที่เราเจอ ดั่งเผลอเรอ ถูกทิ้งไว้ ไม่ใยดี
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:18 น. - comment id 660675
ฝากได้จ้า...ไม่คิดค่าฝากด้วย...แต่ว่าฝากให้น้องคนไหนล่ะจ๊ะเพื่อน จ.จ.ห....บอกมาเลยเดี๋ยวจัดให้ค่ะ Pranrawee's 24-hour-unlimited Delivery Services จ้า...อิอิ
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:21 น. - comment id 660677
เมื่อรักหมด คุณค่า น่าเป็นห่วง ทุกสิ่งล่วง ผ่านไป ไร้ความหมาย จะหักใจ ไปแล้ว ไม่แคล้ววาย อดไม่ได้ ยังห่วงใย ในตัวเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:22 น. - comment id 660679
สวัสดีค่ะอัสสุ
21 กุมภาพันธ์ 2550 22:54 น. - comment id 660699
ความห่วงใยใช่ไร้ค่าอย่าใจน้อย และเผลอปล่อยน้อยใจจนไหวหวั่น เขามิซึ้งห่วงใยในสัมพันธ์ ก็จงบั่นใยซึ้งคิดถึงลง. ทำใจนะคะ...ตัวของเรามีค่าเสมอค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2550 23:02 น. - comment id 660706
แม้ห่วงใย จะไร้ค่า หาใจน้อย แต่มีบ่อย ที่ใจ อาจไหวหวั่น ถึงแม้หมด เยื่อใย ที่ให้กัน แต่สัมพันธ์ ฉันเพื่อน ไม่เลือนลา
22 กุมภาพันธ์ 2550 05:25 น. - comment id 660753
พี่ปราณรวีจ๋าความรัก...ความห่วงใยและผูกพัน..ไม่ว่า....ฉันเพื่อน...ฉันคนรัก...ฉันพ่อแม่ห่วงใยและผูกพันลูก ไม่เคยไร้ค่าค่ะ.....เพียงแต่ว่า ผู้รับ และผู้ให้....ครั้ง มันอาจจะสำนึกในความห่วงใยนั่นๆๆตรงกันหรือไม่......... อย่าเสียใจ...เมื่อเขายังไม่สัมผัส...และยังมองไม่เห็น.....อิอิ......วันหนึ่ง....ใครบางคนอาจมองเห็นเองจ้า
22 กุมภาพันธ์ 2550 09:20 น. - comment id 660794
ความห่วงใยมีค่าเสมอค่ะ การจะรักใครสักคน อย่าได้หวังสิ่งตอบแทนใดใดมากมาย เพราะในบางครั้ง บทสรุปของความรัก ไม่ใช่การเป็นเจ้าของ
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:24 น. - comment id 660823
หวัดดีจ้า น้องมาลัย..อะฮิ อะฮิ..ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมสม่ำเสมอ อิอิอิ
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:36 น. - comment id 660827
สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะครูพิม
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:01 น. - comment id 660858
ใครนะ... ที่ไม่รับความหวังดี ช่างเขาเหอะ..หวัดดียามสายละกัน
22 กุมภาพันธ์ 2550 22:34 น. - comment id 661448
เพราะเขาไม่เห็นเรามีค่ามั้งความหวังดีก็กลายเป็นธาตุอากาศหรือหวังร้ายไป
10 มีนาคม 2550 08:06 น. - comment id 668396
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
