อยากมีหวังกำลังใจอย่างใครเขา มีเพียงเงาลวงใจให้ลุ่มหลง น้ำคำหวานไร้น้ำใจไม่ซื่อตรง ให้พะวงเพ้อฝันทุกวันมา วันหนึ่งรักแล้วอีกวันก็พลันเกลียด คำพูดเสียดแทงใจไม่สร่างซา มือหนึ่งผลักมือหนึ่งรั้งให้กังขา ไม่เมตตาแล้วทำไมยังให้รัก กลั้นสะอื้นกลืนเจ็บเก็บผู้เดียว จะแลเหลียวหาใครให้พิงพัก เพียงสายตาที่ชาเย็นเห็นประจักษ์ รู้ตระหนักว่าจืดจางจะร้างรา เหมือนหนามยอกในอกให้ฟกช้ำ เหมือนรอคำตัดสินพิพากษา เหมือนนั่งรอคมมีดปลิดชีวา เหมือนคนบ้าโง่งมต้องตรมใจ ห้ามน้ำตาอย่างไรใจยังร้าว ห้ามใจเศร้าไม่อาจจะห้ามได้ ห้ามคิดถึงห้ามรักห้ามอาลัย ห้ามทำไมหัวใจมันดื้อดึง จึงต้องเจ็บต้องช้ำอยู่อย่างนี้ รักนั้นมีมากไปไม่ซาบซึ้ง ไร้คุณค่าไร้จิตไม่คิดถึง รอวันหนึ่งบอกมา...ว่า...ลาก่อน....
ฝากรักฟากฟ้า 20 ก.พ. 2550 08:24 น. - ID 98792 
778
3
0
20 กุมภาพันธ์ 2550 08:52 น. - comment id 659584
รอด้วยความตรอมตรมนะคะ เข้าใจความรู้สึกดีค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2550 10:11 น. - comment id 659621
โอ๋..โอ๋..อย่าเศร้านะคะ.....ให้.. เวลากับตัวเองบ้างนะคะ.....รอค่ะ...รออีกนิด...
20 กุมภาพันธ์ 2550 11:39 น. - comment id 659679
แวะมาเยี่ยมครับ ขอเป็นกำลังใจนะครับซึ้งใจดีครับ น่าสงสาร หวานและเศร้าใจครับ ...แต่ไม่ขอยืมไปใช้นะครับ เดี๋ยวจะเป็นเหมือนกัน..
20 กุมภาพันธ์ 2550 12:28 น. - comment id 659727
ศาลใดใดในโลกนี้ที่ตัดสิน ให้ยลยินถ้อยคำพิพากษา ใจของเรารู้รู้ทุกเวลา จะพิพากษาใจไม่ควรเลย..
20 กุมภาพันธ์ 2550 12:52 น. - comment id 659768
อย่างมีหวังกำลังใจอย่างใครเขา แต่แล้วเราก็ต้องเศร้าเฝ้าขื่นขม เมื่อคนที่เรารักภักดีชม มาเพาะบ่มความรักแล้วหักลาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2550 11:04 น. - comment id 659932
ศาลตัดสินให้ทั้งคู่รักกันตลอดไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
