จะอยู่ที่นี่ แม้ในวินาทีของความเหงา ยิ้มให้ฟ้าเศร้าๆยามตะวันทอแสงหม่น หัวเราะกับเมฆขาวคิดถึงคนบางคน แอบอธิฐานยามดาวร่วงหล่นให้เธอกลับมา จะยิ้มให้กับวันใหม่ที่มาถึง ฝากข่าวคราวกับนกตัวหนึ่งที่บินไปสู่ฟ้า ในเวลาของความเงียบงันแสนธรรมดา หนึ่งใจยังห่วงหา หนึ่งคนยังรู้ตัวเองว่า รักเธอ
22 พฤษภาคม 2544 20:43 น. - comment id 2509
โดนใจมากๆๆๆๆๆๆเลยเพราะจังเลยอยากบอก ยังแคร์ว่าจันชอบกลอนนี้มากๆๆๆๆเลย
23 พฤษภาคม 2544 01:38 น. - comment id 2524
ดีมากค่ะ ซาบซึ้งจริงๆ เก่งค่ะ
23 พฤษภาคม 2544 09:39 น. - comment id 2539
อ่านแล้วโดนมากๆเลยครับแทบจะร้องไห้ออกมาเลยเพราะกำลังตรงกับชีวิตเลยครับ เยี่ยมมากครับ
24 พฤษภาคม 2544 05:21 น. - comment id 2567
เพราะมากจ้า.ยังแคร์...รู้สึกอบอุ่นดีจ๊ะ
24 พฤษภาคม 2544 23:56 น. - comment id 2592
ดีใจที่กลอนโดนใจหลายๆคนนะ ขอบคุณจันmai isamuโคลอนจ้า
25 พฤษภาคม 2544 06:47 น. - comment id 2621
ชอบมากเล้ย..โดนตรงๆกับชีวิตเราเลยนะ
28 พฤษภาคม 2544 00:49 น. - comment id 2762
ขอบคุณ sugrafree มากจ้า
31 พฤษภาคม 2544 12:33 น. - comment id 2889
ยังแคร์ๆน่าสงสารนกน้อยตัวนั้นจาง เพื่อส่งข่าวให้ใครบางคน มันต้องบินไกลถึงนครพนมเลยอะ ลุงป๋องจะเลี้ยงดูมันอย่าดีเลยนา แล้วจาเอาไปส่งคืนให้ที่หลังนะจ๊ะ อิอิ
2 มิถุนายน 2544 12:14 น. - comment id 2955
เหอๆๆ ขอบคุณลุงป๋องมาก เหอๆๆ (หัวเราะอีกครั้ง) อิๆ