คนน่ารักในโพเอ็ม...ภาค ๔

วิภาวดี

เธอ"ผู้หญิง         ไร้เงา"         ร่าเริงนัก
ฉันรู้จัก               ครั้งแรก       แปดมกรา
เธอเข้ามา            ทักทาย        ไม่ระอา
อวยพรมา            วันปีใหม่      สุขใจพลัน
เธอคนนั้น          สองสอง         เจ็ดเจ็ดสี่
งงแล้วซี              เธอคือใคร    ใครคือเธอ
เธอมอบให้          มิตรภาพ        ไม่มีเก้อ
ฉันชะเง้อ            มองเธอ          "ผึ้งมิ้ม"เอง 
ฉันไม่เกรง        คนนี้                ที่ปลายฟ้า
เธอเก่งกล้า        อ่อนโยน           แสนหวานยิ่ง
เธอเหมือนคลื่น  "ทะเลใจ"         ที่แสนนิ้ง
ดูรูปปิ๊ง               ใครอยากเห็น   คลิ๊กเองเลย
ไม่อยากเอย       ให้ใคร              ได้ฟังขาน
ไม่เบิกบาน        มีแผลใจ            ต้องรักษา
"สุสานสี             น้ำฟ้า"               ดูที่ตา
เศร้าเรียกพา     เธอนั้น               ทุกฃ์คืนวัน
แต่งกลอนมัน     อ่อนหวาน         ได้ทุกอย่าง
ไม่แตกต่าง        เปรียบเทียบ      คำนำเสนอ
"  ปราณรวี"       นามนี้                 จักเคยเจอ
ถึงกับเพ้อ           นับวัน                 ร้อยพันปี 
เธอคนนี้             อีกแหละ             เคนซิโร่
คิดไม่โพล่           เอะใคร              ใจหรรษา
นาม"ฝากฟ้า        ทะเลฝัน"          จำนรรจา
เธอเกินฟ้า         เกินใจ                เกินสรรหา(ภาค ๔/ยังมีต่อ)