วาสนาหมาวัดน้อยแค่คอยเห่า ได้แต่เฝ้าเห่าดอกฟ้าแก้วตาหวาน มิเอื้อมอาจมาตรประสงค์แม่นงคราญ ยากจะหาญโน้มดอกฟ้ามาเชยชม ความรู้สึกลึกจากใจเก็บไว้อยู่ เพราะว่ารู้ไม่ควรคู่ดูขื่นขม ได้เพียงมองฟ้องแววตาหมาวัดตรม ห้วงอารมณ์ขมขื่นกลืนน้ำตา ยุติธรรมคำไม่จริงสิ่งในโลก หมาวัดโศกโชคซะตาพาต่อว่า ความทัดเทียนเปี่ยมเสมอเพียงมายา แค่วาจาค่าเพียงถ้อยแค่ร้อยเรียง เป็นหมาวัดมันขัดสนจนทางออก ต้องจนตรอกให้ชอกช้ำกำเนิดเบี่ยง เกิดเป็นหมาค่าที่รู้ไม่คู่เคียง ได้แต่เพียงเปล่งเสียงแค้นแสนน้อยใจ ดอกฟ้าเจ้าเฝ้าอยากสอยด้อยแรงนัก มีแค่รักต้องหักห้ามความหวั่นไหว ปล่อยเขาชมระทมร้องหมองอาลัย เพราะว่าไร้ในวาสนา..... แค่หมาวัด
16 กุมภาพันธ์ 2550 16:38 น. - comment id 658079
ก็แค่หมาวัด... ...ที่มิอาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้า จำก้มหน้ารับชะตากรรม
16 กุมภาพันธ์ 2550 16:46 น. - comment id 658089
มะ มาใกล้ใกล้เอม ... จะพาไปแปลงโฉมกับพี่สาวคนสวย ... ให้สาวสาว ต้องมองเหลียวหลังเชียว
17 กุมภาพันธ์ 2550 00:51 น. - comment id 658281
แค่หมาวัดตัวหนึ่งไร้เจ้าของ น้ำตานองเพราะฉันไร้ที่พี่ง จำต้องทุกข์ไร้สุขเพราะคิดถึง ได้แต่หึงคนึงหาภายในใจ แค่หมาวัดตัวหนึ่งซึ่งไร้ค่า เห่าดอกฟ้าด้วยน้ำตาอยู่ไกลๆ จงรู้ไว้เสียงหมาวัดที่ร้องไห้ คือเสียใจไร้วาสนาหมาวัดไร้เจ้าของ