ดั่งฟ้ากว้าง ร้างดาว พราวประดับ ไร้ระยับ อับแสง แห่งสวรรค์ สิ้นแล้วแสง สว่างจ้า เจ้าตะวัน ฟากฟ้านั้น มืดมิด นิรันดร ดั่งต้นไม้ ไร้กิ่งก้าน สิ้นสาขา ให้เวทนา หมู่นกกา บินจากจร เห็นไม้อื่น ยืนต้นให้ ใบกิ่งซ้อน ให้อาทร เจ้าต้นไม้ ไร้กิ่งใบ ดั่งตัวข้า จากมาไกล ไกลจากรัก คิดถึงนัก คนรักข้า น้ำตาไหล อยากกอดเจ้า เคล้าเคลียให้ หายเศร้าใจ อีกห่วงใย อาลัยเจ้า ปวดร้าวเหลือเกิน...