กลอนของมินท์
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ก็มันเหงาเศร้าใจในดวงจิตร
หรือว่าฟ้าลิขิตไม่มีเขา
เรามองดูตัวเองมันเศร้าเศร้า
คนรักเราหายไปไม่กลับมา
นั่งเหม่อมองท้องฟ้ามานานแล้ว
ไม่เห็นมีแม้วี่แววเจ้ากลับหัน
เพราะว่าเธอคนนี้ไม่มีกัน
ก็เพราะสองเรานั้นมันห่างไกล
................................................`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เธอบอกว่าหมองเศร้า
เมื่อเขาไปมีคนอื่น
เธอบอกว่าร้องไห้ทุกคืน
ถอนสะอื้นนองน้ำตา
แต่ฉันว่างเปล่าเหงาใจ
นี่สิ..หมองไหม้ยิ่งกว่า
ไม่เคยมีใครจากไปหรือผ่านมา
ไม่มีนิยายเปื้อนน้ำตาให้จดจำ
............................................................มินท์
ในอ้อมกอดเธอขอมีเราได้ไหม