คอนพูทน

20 มกราคม 2550 10:33 น. - comment id 647544

น้อยใจใยใจน้อย
ก็คอยมานานเนิ่น
คอยต่อพอเริ่มเพลิน
นานเกินเริ่มน้อยใจ

Big

20 มกราคม 2550 02:48 น. - comment id 647739

สวัสดียามวิกาล....



ตื่นขึ้นมา  มองจันทร์  พลันคิดถึง

แสนคำนึง ถึงยอดชู้  คู่ชีวิน

ใจแทบสิ้น     เหว่ว้า   น้ำตาริน

ชีพแทบสิ้น  ทุกวันคืน ฝืนชีพตน



พี่อยู่ไกล  ต่างประเทศ  สุดเขตขันต์

ในใจฝัน  ส่งข่าว  ถึงน้องพี่

ด้วยกันดาร  ขาดทุกสิ่ง  ที่อยากมี

หัวใจพี่    สุดระทม     ขมขืนใจ



อยู่ทางนี้  มองทราย  ใจหายนัก

เพื่อนคอยทัก  ต้องอดทน อย่าย่นย่อ

รักน้องจริง    มุ่งทุกสิ่ง   เงินต้องก่อ

เพื่อลูกพ่อ  เมียเรา  เขาร่ำรวย


 

อีกสองปี  พี่จะกลับ  ไปรับน้อง

ด้วยใจพอง  มีทุกสิ่ง  พร้อมสรรพสรร

เข้าตระกอง  กอดน้อง  พร้อมชีวัน

อยากให้วัน  ผันผ่าน  กาลรวดเร็ว



ฉันรู้ดี    ว่าเธอ   ละเมอหา

แต่น้องจ๋า   พี่ภูมิใจ  ในตัวน้อง  

ที่แสนดี  รักแต่พี่  สุดใจปอง

น้องทนหมอง  พี่ทนกล้ำ  น้ำตานอง



อีกสองปี  พี่ขอร้อง  น้องต้องทน

พี่ไม่สน  หญิงใด  ให้หมองหมน

อีกสองปี  พร้อมเงินทอง  น่ะหน้ามล

พี่ไปยล   นวลน้อง  ครองคู่เรา...... 

************************************************
นี่เรื่องจริงในสังคมไทย...

คำพูด "ฉันรักเธอ"  ของบางคนยากมากที่

จะพูดออกมา  แต่บางคนกว่าจะได้พูดก็สาย

เกินไปแล้ว  เพราะเธอทนรอไม่ได้ 

แต่เมื่อพูดบอก "ฉันรักเธอ"  แล้ว  ก็เหมือน

ยกภูเขาออกจากอก  ส่วนเรื่องพิสูจน์ว่ารัก

จริง บริสุทธิ์ ก็ไม่ยาก เหตุประการเดียวคือ 

เธอคือทุกสิ่งอย่างในใจคนๆหนึ่งที่พึงมี....

และมั่นในรักเดียวนั้นเอง....

***********************************************

ใครร้องหาความรัก พึงตรึกตรอง ให้จงดี

ความรักไม่มาหาทุกวัน  สำหรับใครบางคน 

อาจไม่มีทั้งชีวิต   เมื่อประสบพบแล้ว ถนอม

ไว้ให้ดี  อย่าให้เรื่องอื่นใด มาทำลายความรัก

ลงได้ .....อย่าวัดความรักด้วยเงินตรา  เพราะ

ความพอเพียง ความเข้าใจในรัก เป็นปฐมบท

ที่แท้จริงแห่งความรัก.......  (อ่านจากคน

อื่น.......... แล้วนำมาเรียบเรียใหม่..๕๕๕๕).

Big

20 มกราคม 2550 02:53 น. - comment id 647740

เรียบเรียง (บรรทัดสุดท้าย)...ครับ พิมพ์ตก  

ขออภัย....ง่วงไปหน่อย

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

20 มกราคม 2550 06:03 น. - comment id 647750

คนใจนอยมันเกิดอาการน้อยใจ.....
หึหึหึ

เพียงพลิ้ว

20 มกราคม 2550 10:47 น. - comment id 647785

ขออภัยในบางลีลา อิอิ

ไม่น้อยใจค่ะกานต์
แต่โกรธง่ายหายไว อิอิ

ต่างกันไหมเนี่ย

whitelily

20 มกราคม 2550 09:19 น. - comment id 647788

ไม่ต้องน้อยใจค่ะ   ยังคิดถึงเหมือนเดิมแหละ....

บินเดี่ยวหมื่นลี้

20 มกราคม 2550 11:32 น. - comment id 647801

ชมพู

20 มกราคม 2550 11:45 น. - comment id 647810

อย่าน้อยใจไปเลยค่ะ โอ๋ โอ๋
แวะมาปอบ อ่า ปลอบค่ะ ปลอบ...

อัสสุ

20 มกราคม 2550 11:56 น. - comment id 647814

อยากมีลีลา

มันก็นานตั้งแต่จากลากันครั้งนั้น

20 มกราคม 2550 12:22 น. - comment id 647822

ความรัก 
ความรักเอ๋ยความรักเป็นเรื่องเศร้า 
คอยแต่เฝ้าหาดูอยู่ตรงไหน 
เหลือแต่เพียงลมรักกำลังไป 
สุขเอาไว้รักเอ๋ยไม่จากคลาย 
สุขเถอะรักรักแท้ที่ตรงนี้ 
คงจะพลีตัวเองไปตามสาย 
จงคอยรักคอยแพ้อยู่ตรงกาย 
จะไม่คลายความรักพรากจากกัน 

ว.มหรรณวา

20 มกราคม 2550 12:23 น. - comment id 647823

...ใครนะที่บังอาจทำให้พี่กุหลาบน้อยใจได้

แหม...ถ้ารู้นะผมจะ..........ฮ่าฮ่า

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:06 น. - comment id 647852

คุณบิ๊ก....

พี่อยู่ไกล..ถึงต่างแดน..แสนไกลห่าง
สักนิดบ้าง..ส่งข่าวมา..ก็หาไม่
ลูกถามหา..ว่าพ่อ..อยู่แห่งใด
หยาดน้ำใส..พลันหลั่งใหล..ไม่รู้ตัว

พี่ไปแล้ว..ไปลับ..ไม่กลับหลัง
ชีวิตดั่ง..ตกอยู่ใน..ความสลัว
จะเดินหน้า..ก็ขยาด..ด้วยหวาดกลัว
จึงหมองมัว..ในชีวิต..จิตระทม

เหม่อมองจันทร์..คราใด..ใจสะท้อน
รักขาดตอน..แสนอาลัย..ใจขื่นขม
มองหาดทราย..น้องยิ่งเศร้า..เหงาตรอมตรม
จึงซานซม..ด้วยพิษรัก..ยากเยียวยา

ห้าปีแล้ว..ยังไม่กลับ..มารับขวัญ
ล่วงคืนวัน..ผ่านไป..ใจโหยหา
สุดกล้ำกลืน..สะอื้นร่ำ..ฉ่ำน้ำตา
รักโรยรา..สูญสิ้น..ใจภินท์พัง

ดั่งลอยคอ..กลางทะเล..สุดเหว่ว้า
ทั้งอ่อนล้า..รันทด..ด้วยหมดหวัง
ตะเกียกตะกาย..แทบดับดิ้น..สิ้นพลัง
มองหาฝั่ง..อย่างไร..ไม่พบเจอ

นี่น่ะหรือ..คำว่ารัก..ที่เธอมอบ
คำที่ชอบ..พูดพร่ำ..สม่ำเสมอ
หลงเชื่อคำ..เชื่อใจ.." ร้ายนักเธอ "
ไม่ขอเจอ..ไม่ขอพบ..จบกันที...

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:07 น. - comment id 647853

น้องเป้...

ก็มันน่าน้อยใจจริงๆนี่..นา

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:08 น. - comment id 647854

คุณรี...

ขอบคุณค่ะ..ที่ยังคิดถึง..คิดถึงเช่นกันค่ะ..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:13 น. - comment id 647857

คุณ คอนภูทน...

น้อยใจใจน้อยคอยพี่
ห้าปีเหน็บหนาวเศร้าหนัก
เจ็บปวดกับคำว่ารัก
ยากนักรักษาแผลใจ..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:14 น. - comment id 647859

คุณกานต์...

เขาเรียกว่าน้อยใจ ในบางลีลาค่ะ..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:16 น. - comment id 647863

คุณชมพู...

ขอบคุณค่ะที่อุตส่าห์แวะมาปลอบในบางลีลาค่ะ..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:17 น. - comment id 647864

คุณบินเดี่ยว..

ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:18 น. - comment id 647865

น้องอัสสุ...


ทุกวันนี้..ก็เห็นมีลีลาเยอะแล้วนี่นา..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:24 น. - comment id 647868

มันก็นานตั้งแต่จากลากันครั้งนั้น ...

สวัสดีค่ะ..ไม่เจอกันนาน..สมชื่อเลยนะคะ..

อันความรัก..นั่นหนา..ใครว่าซึ้ง
เปรียบประหนึ่ง..ยาพิษ..แพร่ขยาย
ถูกเพียงนิด..พิษซึมแทรก..แทบปางตาย
โปรดอย่าได้..หลงลำนำ..คำหลอกลวง..

กุหลาบขาว

20 มกราคม 2550 15:26 น. - comment id 647869

ว.มหรรณวา....


จะ..อะไรหรือจ๊ะ..จะช่วยพี่ หรือ จะวิ่งหนีกันล่ะ..

วงศ์ตะวัน

20 มกราคม 2550 17:15 น. - comment id 647900

ไม่เห็นชวนไปด้วยเลย
ไปเที่ยวเกาะไหนเนี่ย

White roses

20 มกราคม 2550 19:01 น. - comment id 647948

คุณวงศ์ตะวัน...

ก็เกาะแกะแถวนี้ล่ะค่ะ..

กระต่ายใต้เงาจันทร์

20 มกราคม 2550 21:06 น. - comment id 647988

อย่าน้อยใจนานน่ะค่ะคุณ
เปลี่ยนลีลามาดีกันดีกว่าค่ะอิๆๆ

White roses

20 มกราคม 2550 21:32 น. - comment id 648005

กระต่ายใต้เงาจันทร์....


น้อยใจไม่ถึง 5 นาที ก็หายแลแล้วค่ะ..



น้อยใจ บางลีลา ค่ะ..