ช้ำนัก..รักนี้

คอนพูทน

....................
เคยร่วมเรียงเคียงร่วมรัก..จักหาไหน
มาบัดนี้..มีบัดนั้นเจ้าพลันไกล
จากพี่ไปใจพี่แป้ว..ไม่แคล้วตรม
เคยรักกัน..ขั้นรักเกิดเถิดนวลน้อง
เลยประคองลองประเคน..เดนรักขม
ปวดร้าวจัด..ปัดร้าวจริงยิ่งระบม
หักหัวใจให้หัวจม..ระทมแทน
คิดถึงน้อง..ข้องถึงนางพลางเศร้าโศก
พี่อับชาพาอับโชค..วิโยคแสน
อยู่ไหนนาง..ย่างไหนนั่นหวั่นว่าแฟน
ลืมคนดงหลงคนแดน..แคว้นวิไล
ในใจพี่..นี้ใจเพ้อละเมอข้อง
จะถึงนิดจิตถึงน้อง..ร้องเสียงใส
จะรักเธอ..เจอรักทู่หดหู่ใจ
จะรักใครใจรักครวญ..ทบทวนแท้
ห้ามใจรัก..หักใจร้างเวิ้งว้างว่า
เจ็บลึกล้ำจำลึกลา..มาเป็นแผล
แทบร้าวราน..ทานร้าวรุ่มสุมดวงแด
บาดลึกลงบ่งลึกแล..ท้อแท้ทาง
จะรักเธอ..เจอรักแท้แน่หรือนั่น
เริงรักนุ่มรุ่มรักนั้น..ตะวันสาง
มิลืมรส..หมดลืมรักมักจืดจาง
จูบสั่งปากจากสั่งปราง..ก่อนนางจร
ทั้งละเมอ..เธอละมุนอุ่นในรัก
พาประจบพบประจักษ์..พักตร์สมร
ลอยตรงหน้า..ลาตรงนั้นตะวันรอน
ยามคืนค่ำย่ำคืนคอน..ก่อนเคยอิง
มิลืมเลือน..เหมือนลืมแล้วแก้วตาพี่
โอ้ครานั้นอันครานี้..วจีหญิง
เธอครวญคำ..ทำครวญคิดสนิทจริง
ทีกลอกกล้ำทำกลอกกลิ้ง..วิ่งเวียนวน
สะอึกรัก..สักอึกรู้เป็นชูรส
ครั้นจะลาคราจะลด..บทเข้มข้น
อีกเรื่องร้าย..อายเรื่องรักมักไม่พ้น
สาละวันสันละวน..ผลของรัก
เอ่ยความใน..ไอความนอกออกหมดสิ้น
อันยุพาอ้ายุพิณ..บินสูงศักดิ์
จากกันแล้ว..แจวกันลาผวารัก
จะเจ็บในใจเจ็บนัก..พักรักเอย..//
............................