หัวใจฉันจมอยู่ในความหมองเศร้า ทุกคืนค่ำมีเพียงน้ำตาที่รินไหล อ่อนล้าไร้แม้เรี่ยวแรงจะหายใจ. เมื่อหัวใจไร้เงาเธออยู่ข้างเคียง แม้คำว่ารักของเธออาจเป็นเพียงคำโกหก แม้คำว่ารักของเธออาจเป็นเพียงความหวั่นไหว แม้คำว่ารักของเธออาจจะผ่านฉันข้ามเลยไปให้ใคร แต่ช่วยโกหกต่อได้ไหม....ก่อนที่ลมหายใจจะสิ้นลง ช่วยโกหกฉันที ให้ใจนี้หายทรมาน ช่วยโกหกว่านั่นคือรัก สิ่งที่เธอมอบให้กัน ช่วยโกหกต่อไปโกหกซ้ำๆ แค่นั้นก็ทำให้ยิ้มทั้งน้ำตา แค่เพียงคำสั้น ๆ แม้เป็นคำที่หลอกลวงกันแต่แค่นั้นฉันก็สุขใจ ......... หิมะขาวโปรย ................................................................................................. คำว่ารักของฉันอาจเป็นเพียงแค่การลวงหลอก เธอไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันมีใครคนนั้น เธอเป็นเพียงแค่ดอกหญ้าที่ฉันไม่เคยมองมัน เพราะในใจของฉันไม่เคยจะมีเธอ แต่ฉันรักเธอรู้ไหม... รักในสิ่งที่เป็นเธอเสมอ อยากบอกความในใจว่าฉันไม่อาจขาดเธอ ขอบคุณกับความหวังดีเสมอ ที่เธอมอบให้จนหมดหัวใจ แม้วันนี้ไม่อาจเอ่ยว่ารัก แต่ทุกครั้งที่สบตากันหัวใจฉันหวั่นไหว ได้แต่เก็บความรู้สึกลึก ๆ ไว้จนท่วมใจ ทำได้เพียงกระซิบผ่านสายลมไปว่าฉันรักเธอ ........ หิมะขาวโปรย ...................................................................... ..
15 มกราคม 2550 16:06 น. - comment id 646363
15 มกราคม 2550 16:53 น. - comment id 646394
เศร้าจังค่ะ
15 มกราคม 2550 20:16 น. - comment id 646439
จงอย่าจมเศร้าอยู่กับสิ่งนั้น เพราะมันไม่มีค่าอันใด แต่จงที่จะตั้งใจ เรียนรู้สิ่งที่เรียกว่า "รัก" แต่งเพราะมากครับ
16 มกราคม 2550 14:08 น. - comment id 646611
ไม่อยากโกหกค่ะ แวะมาให้กำลังใจมากกว่า