หัวใจร้องไห้ ในประตูปิดตายของความเศร้า ในห้องวังเวง ที่มีตัวเองกับเงา กับเสียงกระซิบเหงาเหงา และน้ำตา ร้องไห้ในความเหงา เงียบเหมือนเสียงกระซิบของดาวบนฟ้า ไม่มีหยดน้ำใด ๆ ในแววตา ถ้าลองนับหนึ่งถึงล้านดาวบนฟ้า อาจน้อยกว่า หยดน้ำตาที่เปียกใจ
- ล ม เ ม ษ า - 15 ม.ค. 2550 08:10 น. - ID 97227 
1157
3
0
15 มกราคม 2550 08:43 น. - comment id 646263
บางครั้ง...ความเหงาอาจทำให้เราเข้มแข็งได้เหมือนกันนะ
15 มกราคม 2550 08:47 น. - comment id 646264
เพราะจังเลยค่ะ ไม่มีน้ำตาใช่ว่าไม่เสียใจ
15 มกราคม 2550 08:48 น. - comment id 646265
เพราะและก็เศร้ามากๆ เลยค่ะ
15 มกราคม 2550 12:35 น. - comment id 646297
โดนจัง
16 มกราคม 2550 14:17 น. - comment id 646615
'งั้นเปิดประตูค่ะจะได้หายเศร้า
16 มกราคม 2550 16:48 น. - comment id 646684
เปิดประตูรับสิ่งใหม่ ล้างใจ..ให้สดใสพร้อมรับวันข้างหน้า เตรียมหัวใจ...เพื่อคนดีดีได้เข้ามา สานรักให้กันในวันเหว่ว้า...ยามอ่อนล้ามีแรงใจ .................... ไม่ควรเศร้านานนะจ๊ะชีวิตยังมีอะไรให้เจอะเจออีกหลายอย่างจ้า
16 มกราคม 2550 18:48 น. - comment id 646718
กลอนเพราะมากเลยค่ะ ถ้าให้นั่งอ่านคนเดียว คงต้องมีน้ำตาแตก แต่ถึงยังไง น้ำตาก็ทำให้เราสู้ต่อไป ถ้าแต่งจากเรื่องจริง ก็ขอให้เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
