ที่รัก....ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีผมคุณจะอยู่ได้รึเปล่า ที่รัก....ถ้าไม่มีอ้อมอกกว้าง...คุณจะไร้ซึ่งน้ำตาได้มั้ย ที่รัก....แม้คืนค่ำจะอ้างว้าง...ก็ขอให้คุณเข้มแข็งเอาไว้ ที่รัก....แม้ไร้เงาของผมในวันถัดไป...แต่รุ้มั้ยหัวใจยังคงเคียงข้างคุณ ที่รัก....หากวันใดที่มีน้ำตา...ขอคุณจงมองฟ้า ..........ผมจะมองคุณจากที่นั่น ที่รัก....ถ้าในวันค่ำที่แสนเหงา...ลมพัดผ่านไล้แก้มแผ่วเบา ..........นั่นคือรอยสัมผัสจากผม ที่รัก....แม้วันพรุ่งนี้จะเป็นวันคืนที่หมองหม่น ..........จะส่งจุมพิตไปกับสายลมเพื่อซับน้ำตาให้คุณ ที่รัก....อย่าเศร้าเลย....ขอคุณจงอย่าหม่นหมอง ที่รัก....ขอโทษนะที่ไม่อาจกลับไปหาคุณได้ ที่รัก....ขอจงอย่าลืมว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ที่รัก....แม้ตราบสุดท้ายของลมหายใจ...ผมก็ยังคงคิดถึงคุณ ที่รัก....ในคืนที่หนาวเหน็บ...ห่มผ้าอุ่นเถิดหนา ที่รัก....ในวันที่ฟ้าพรำฝน...อย่าเลยอย่าร้องไห้ ที่รัก....ที่รักขอจงอย่าเศร้าหมองหัวใจ... แค่เพราะผมไม่อาจกลับไปหาคุณ....ชั่วนิรันดร์ ...... หิมะขาวโปรย .................................................................................................... ที่รัก...ถ้าไม่มีเธอ....ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างไร .........เพราะลมหายใจฉันมีไว้เพื่อเธอ ที่รัก...ถ้าไม่มีอ้อมอกอุ่น.......ฉันจะหยุดน้ำตาไว้ได้อย่างไร .........ในเมื่อไม่มีไหล่ของเธอมารองรับ ที่รัก...เธอรู้ไหม.......ในแต่ละค่ำคืน.......น้ำตาฉันรินไหล ..........เพราะคิดถึงคุณเพียงผู้เดียว ที่รัก....ฉันไม่ยอมให้คุณจากฉันไปไหน.... ..........เพราะคุณต้องอยู่เคียงข้างฉันตลอดเวลา ที่รัก... หากวันใดที่ฉันต้องมีน้ำตา.. ...........ขอเธอจงมองมาที่แววตาของฉันได้ไหม ...........ฉันอยากจดจำภาพเธอไว้ให้นานเท่านาน..... ที่รัก..หากวันใดที่แสนจะเหงา... ...........วอนสายลมอย่าช่วยพัดมาให้ฉันหนาวสะท้านหัวใจเลยได้ไหม .... ...........เพราะมันจะทำให้ฉันคิดถึงเธอมากกว่าเดิม ที่รัก....หากพรุ่งนี้ฉันต้องหม่นหมอง....ฉันจะจุมพิตผ่านสายลม ...........เพื่อจะได้รับรู้สัมผัสของเธอ ที่รัก....ฉันจะยิ้มให้เธอในทุก ๆ คืน ที่รัก....ฉันจะรอเธอกลับมาแม้มันจะเป็นแค่ความฝันก็ตาม ที่รัก....ฉันจะไม่ลืมวันเวลาดี ๆที่เราได้ใช้เวลาร่วมกัน ที่รัก....แม้ตราบสุดท้ายของลมหายใจ..ฉันก็จะยังรอคอยเธอกลับมา ที่รัก... รู้ไหมว่าฉันเหน็บหนาวเพียงใด.........เมื่อไม่มีคุณเคียงข้างกาย ที่รัก....รู้ไหมว่าฉันปวดร้าวเพียงใด.....เมื่อรู้ว่าสายฝนที่หยดมาคือน้ำตาของเธอ ที่รัก....ที่รัก....ที่รัก....ฉันทำใจไม่ได้.....หากต้องขาดเธอไปชั่วนิรันดร์ ...........โปรดกลับมาหาฉัน.......ได้ไหมคนดี ....... สายลมหนาว
12 มกราคม 2550 19:04 น. - comment id 645775
12 มกราคม 2550 21:33 น. - comment id 645815
อ่านแล้วซึ้งจังค่ะ...
13 มกราคม 2550 08:58 น. - comment id 645847
หิมะขาวค่ะ....ขอบคุณนะคะสำหรับเม้นท์...ซึ้งเหมือนกันค่ะ...ตอนที่แต่งนึกถึงหนังที่เคยดู...ชายหนุ่มออกไปรบและทิ้งคนรักไว้เบื้องหลัง....หญิงสาวผู้เฝ้ารอคนรักกลับจากสมรภูมิ...TT^TT....ซึ้งสุด ๆ ....
15 มกราคม 2550 11:48 น. - comment id 646287
ไม่มีอะไรจะพูด แค่อยากบอกว่า กลอนนี้สามารถทำให้ฉันน้ำตาไหลได้ เศร้าจัง