คืนหนาวคราวเหมันต์พานผันผ่าน หนาวเนิ่นนานกว่าก่อนกอดกายไหว คว้าผ้าผวยคลุมได้แต่ขาดใจ แล้วสิ่งใดผ่อนผันเหมันต์มาน ยิ่งเดือนมืดไม่เห็นซ่อนเร้นร่าง เพียงดาวพร่างพราวไสวฟ้าไพศาล หรือจันทร์เจ้าแหลกลับดับสิ้นกาล ดั่งดวงรักร้าวรานยากทานทน ยามกายสั่นทรวงในยิ่งไหวหวาม ช้ำ ปวดปร่า ไถ่ถามเป็นล้านหน คืนหนาวหนักทักทายหมายวายชนม์ น้ำตาหล่นรินไหนจากนัยนา รักเอ๋ยรักร้าว ขอสักครั้งสักคราวเห็นใจข้า คราวเหมันต์เยือนย่ำย้ำทุกครา- ขอเจ้าอย่าเยี่ยมเยียนแวะเวียนจินตน์ ยามลมลวงเล่ห์ร้ายคลายหน็บหนาว ตะวันผ่าวแผดร้อนผ่อนหนาวสิ้น ค่อยมาพบพร้องเพรียกเรียกให้ยิน จักมาบิ่นบาดใจทนไหวเอย
12 มกราคม 2550 07:56 น. - comment id 645478
ทนไหวค่ะ ทนหนาวแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ร้อนแล้วค่ะ
12 มกราคม 2550 09:00 น. - comment id 645492
ถึงหนาวกายคลายได้ด้วยผ้าห่ม ถึงหนาวลมห่มผ้าก็หายหนาว แต่คงผ่อนคลายได้แค่ครั้งคราว แต่หากหนาวใจหนอใครช่วยคลาย ใช้ชีวิตแค่ให้ผ่านคืนคืนหนึ่ง อยู่กับฝันเพียงครึ่งซึ่งสลาย ทนหนาวเหน็บเจ็บรักหักมลาย จากวันนี้ถึงสุดท้าย...ยังดายเดียว
12 มกราคม 2550 11:00 น. - comment id 645525
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..หายหนาวหายร้าวไวๆนะคะ..
12 มกราคม 2550 12:48 น. - comment id 645574
หน้าหนาวถ้ามีแผลจะยิ่งเจ็บ...แค่กระดาษบาดนิดก็น้ำตาไหลได้...แต่ถ้าเป็นเรื่องของแผลใจล่ะก็ยากที่จะคิดเลยนะ
12 มกราคม 2550 12:53 น. - comment id 645592
-------- รอยรักร้าวคราวก่อนกลับย้อนจิต กลายเป็นพิษบาดแทบขาดใจ ยามเหมันต์พัดผ่านร้านฤทัย นานเท่าใด...ลมหนาวที่ร้าวรานจะผ่านเลย... --------- เจ็บปวดเสมอเมือ่ถึงฤดูนี้
12 มกราคม 2550 20:14 น. - comment id 645787
หนาวก็ห่มผ้าสิครับ ผ้านวมอ่ะ อุ่นดีน้า
16 มกราคม 2550 19:40 น. - comment id 646736
สวัสดีไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน สบายดีบ่ ยังเพราะเหมือนเดิมไม่สร่างซา
26 มีนาคม 2550 14:25 น. - comment id 676667
หนาวอย่างไรก็อย่าท้อยิ้มสู้ไว้ ยิ่งหนาวใจจงอดทนสู้อย่าถอย ให้คิดถึงคนข้างหลังที่ยังคอย มีไม่น้อยกำลังใจร่วมฝ่าฟัน หนึ่งในนั้นคือพ่อแม่ผู้ฟูมฟัก หนึ่งในนั้นคือเพื่อนรักร่วมสุขสันต์ หนึ่งในนั้นคือญาติมิตรช่วยแบ่งปัน เขาเหล่านั้นจะช่วยเราคลายหนาวใจ... ....ยิ้มสู้กับอุปสรรคเถอะ...