.. ลมพัดผ่าน..น้ำตาฉันร่วงหล่น .. ลมพัดคนไกล..ห่างให้จางหาย .. ลมพัดพา..ความเจ็บช้ำมิเสื่อมคลาย .. ลมพัดกาย..ฉันเหน็บหนาวมาเนิ่นนาน .. ลมพัดหนาว..ใจฉันสั่นสะท้าน .. ลมพัดผ่าน.. พาดอกหญ้าให้พริ้วไหว .. ลมพัดหนัก..พาหัวใจฉันลอยไป .. ลมพัดไกล..หัวใจฉันแทบขาดรอน .. สายลมหนาว .. ลมพัดผ่าน..น้ำตาจันทร์พลันร่วงหล่น .. ลมพัดชน..กลีบดอกไม้เกลื่อนใจหาย .. ลมพัดผ่าน ..ดวงดาราร่วงหล่นไกล .. ลมพัดใจ..ใจฉันหายลอยตามลม .. ลมพัดหนาว ..ใจฉันหนาวสั่นสะท้าน .. ลมพัดนาน..พัดอ้อลู่และพริ้วไหว .. ลมพัดหนัก..พัดให้ฉันนั้นหวั่นใจ .. ลมร้างไกล..ลมห่างหายคล้ายดั่งเธอ ..หิมะขาว
27 ธันวาคม 2549 17:05 น. - comment id 640545
แล้วก็พัดผ่านไปค่ะ
27 ธันวาคม 2549 23:56 น. - comment id 640761
ลมมิเคยพลัดใจจากใจได้ หากยึดกายด้วยความดีที่คงมั่น ลมก็เพียงเสียงสหายที่คล้ายจันทร์ เจ้าจักเห็นความเฉิดฉันท์เหนือมารุต สวัสดีครับ ท่านสายลมหนาว & หิมะขาว
1 มกราคม 2550 08:27 น. - comment id 642194
ขอบคุณค่ะคุณเพียงพลิ้ว สายลมพัดมาแล้วก็ผ่านไป.. สวัสดีค่ะท่านWhitewizard ลมมิเคยพลัดใจจากใจได้ หากยึดกายด้วยความดีที่คงมั่น ลมก็เพียงเสียงสหายที่คล้ายจันทร์ เจ้าจักเห็นความเฉิดฉันท์เหนือมารุต ...................................... กลอนเพราะจัง............ ขอบคุณนะค่ะ